Βρισκομαστε σε περιοδο μεγαλων αλλαγων και συνεχων απροβλεπτων γεγονοτων.
Το παγκοσμιο ετος 5 (2021) θα μας βαλει στο ... εντατικο τμημα εκμαθησης της διαχειρισης τους, δεν θα ... πληξουμε καθολου, διοτι η εναλλαγη γεγονοτων θα ειναι ιδιατερα εντονη.
Αυτο ειναι μια πραγματικοτητα.
Αν τα απροβλεπτα ειναι ευχαριστα (θα υπαρξουν και ...  αυτα), ειναι ευκολα καλοδεχουμενα!

Το θεμα ειναι τι κανουμε οταν τα απροβλεπτα δεν μας αρεσουν οταν εμφανιζονται.
Η απαντηση ειναι απλη (αν κατι δεν ειναι απλο, δεν ειναι ... Θεϊκο).

Καλουμαστε να ενεργοποιησουμε, να αξιοποιησουμε, να επαυξησουμε ή και να ... δημιουργησουμε ικανοτητες μεσω των οποιων ειχαμε ξεπερασει δυσκολιες στο παρελθον.
Κανενας δεν ζει μια ζωη στρωμενη με ροδοπεταλα, ανεξαρτητα αν το λογισμικο της ψυχης του ειναι πιο ευκολο ή πιο δυσκολο.
Αυτες οι ικανοτητες εξακολουθουν να υπαρχουν μεσα μας, δεν εξαφανιστηκαν, ασχετα αν ... αποκοιμηθηκαν σε πιο ευνοϊκες περιοδους της ζωης μας.
Η σκεψη οτι αλλοτε τα καταφεραμε σε δυσκολα σημεια καμπης της ζωης μας, λειτουργει πολυ ενισχυτικα κα εμψυχωτικα για να τα καταφερουμε και παλι σε ο,τι και αν επιφυλασσει το μελλον.
Αυτο προϋποθετει ομως ευελιξια, ελαστικοτητα, προσαρμοστικοτητα και υγιη αυτοελεγχο των κατωτερων συναισθηματων της ανασφαλειας, της ανησυχιας, του υπερβολικου αγχους, της αβεβαιοτητας και βεβαιως της μεγαλης μαστιγας του φοβου.
Αυτες οι αρνητικες καταστασεις ενεργοποιουν στο επακρον αδυναμιες μας.

Ομως ο ανθρωπος λειτουργει μεσα απο δυο καταστασεις : ικανοτητα ή αδυναμια.
Η ευημερια μας ειναι δημιουργημα (δεν ειναι δεδομενη) και ως δημιουργημα χρειαζεται δημιουργο.
Η ευημερια ζητει απο εμας να δωσουμε, να προσφερουμε αφειδως καποιες απο τις ικανοτητες μας.

• ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ
• Τις αποδεχομαστε βεβαιως με μια εσωτερικη αγαπη, διοτι ειναι κομματια του εαυτου μας και του λογισμικου μας, αλλα ΔΕΝ τις ενεργοποιουμε

Ομως ικανοτητες εχουμε ολοι (ισως οχι τις ιδιες), αλλιως δεν θα ειχαμε επιζησει μεχρι τωρα στις ... φουρτουνες του παρελθοντος.

Αυτες τις ηδη υπαρχουσες ικανοτητες καλουμαστε να βγαλουμε παλι στην επιφανεια και "εν αναγκη" να καλλιεργησουμε και αλλες.
Ακομα και αν στην αρχη αισθανομαστε οτι ... πιεζομαστε για την ενεργοποιηση των ικανοτητων μας, το αποτελεσμα μας ανταμειβει στο πολλαπλασιο.

• Απο ασημαντο αγωνα δεν προκυπτει μεγαλη δοξα (Σοφοκλης).

Εμας μας ενδιαφερει πρωτα απ΄ολα η δοξα της νικης της ψυχης, και η ικανοποιηση ηθικα - συναισθηματικα - υλικα ακολουθει παντα (Συμπαντικος Νομος αναλλοιωτος ... ανα τους αιωνες).

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ (οπως παντα)!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονον αν εναι εμφανης η πηγη.

Αναποφευκτο κομματι της ζωης στο γηινο πεδιο ειναι η επιλυση θεματων που συνεχως προκυπτουν.
Οσο και να επιθυμουμε να φτασουμε στην κατασταση που ολα θα ειναι ... ρυθμισμενα και τακτοποιημενα για να ... ξαποστασουμε και να ειμαστε εντελως ξεγνοιαστοι, βλεπουμε στην πραξη οτι αυτο ειναι αδυνατον.
Το γνωστο ρητο λεει : οταν εχεις ολες τις απαντησεις, η ζωη σου αλλαζει τις ερωτησεις.

 - Αρα το πρωτο βημα ειναι να αποδεχθουμε οτι η αλλαγη, η μεταβλητοτητα και η ρευστοτητα των καταστασεων ειναι μερος της ιδιας της ζωης και το να προσπαθουμε να το αποφυγουμε ειναι απλως τεραστια σπαταλη ενεργειας και εσωτερικης αναταραχης, με αποτελασμα την δικη μας εξουθενωση μονο και τιποτα αλλο.

 - Το δευτερο βημα ειναι να μπουμε σε καποια δραση, εστω και αν δεν κανουμε τις ... τελειες κινησεις.
Κανουμε κατι, αρκει να μην μενουμε για μεγαλο χρονικο διαστημα μεσα σε μια δυσαρεστη κατασταση, διοτι αυτο φθειρει πολυ την ψυχη.

• Αν οι κινησεις μας ειναι οι καταλληλοτερες για την επιλυση του θεματος, αυτο ειναι πολυ καλο για εμας.
• Ακομα ομως και αν κανουμε αδεξιες κινησεις, που δεν ειναι και οι πιο αποτελεσματικες, και αυτο βοηθαει πολυ, διοτι θα μας οδηγησει να βρουμε βημα - βημα την καλυτερη λυση.

Αυτο που ειναι εντελως καταστρεπτικο, ειναι το να μενουμε παθητικα καθηλωμενοι μεσα σε ανεπιλυτες δυσκολιες.
Δεν εχει ιδιαιτερη σημασια αν ειναι απλα πρακτικα θεματα αυτα που μας απασχολουν ή σοβαροτερα θεματα σχεσεων, οικονομικων, υγειας, κλπ.
Η παθητικοτητα και η αδρανεια στην αντιμετωπιση τους ειναι σχεδον ... εξισου βλαβερη για την εσωτερικη μας ηρεμια και τελικα για την υγεια μας.
Η παθητικοτητα οδηγει στην συγχυση, ενοχες για την ... μη επιλυση, πικριες και τελικα σε μια φοβισμενη σταση απεναντι στην ιδια την διαδικασια της ζωης.
Γινομαστε ατολμοι και φοβισμενοι και σε αλλους τομεις (εκτος απο τον ... επιμαχο) και αυτο ειναι η μεγαλη ηττα.
Ο φοβισμενος ανθρωπος δεν μπορει να λειτουργησει με απλη ορθολογιστικη σκεψη για να βρισκει λυσεις, διοτι ο φοβος νικαει το μυαλο.
Το τελικο "χτυπημα" ειναι οτι ο φοβισμενος ανθρωπος δεν ειναι συμπαθης (συνειδητα ή ασυνειδητα), λογω της χαμηλης δονησης του φοβου που τον διακατεχει και τελικα μενει επι της ουσιας μονος μεσα στο τελμα του φοβου του και με ... ανεπιλυτα τα θεματα του.

Η ΔΡΑΣΗ ομως, εστω και αδεξια, οδηγει σε δρομους πιο αποτελεσματικους, πιο ... φωτεινους ΚΑΙ με πολλους συνοδοιπορους!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονον αν ειναι εμφανης η πηγη.

Μια απο τις πιο βασικες αρχες των Συμπαντικων Νομων, που η τηρηση της ειναι απαραιτητη προυποθεση για αποφυγη ανεπιθυμητων γεγονοτων και μεγαλου πονου και ταλαιπωριας στην ζωη, ειναι η ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ.

Τι ειναι ομως ακεραιοτητα;

ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ = η ειλικρινεια και εντιμοτητα απεναντι στον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ
Ο ανθρωπος που ειναι ακεραιος με τον εαυτο του ως φυσικη συνεπαγωγη θα ειναι ακεραιος, δηλ. εντιμος και ειλικρινης ΚΑΙ προς τους αλλους.
Αλλιως η ακεραιοτητα του ειναι μια ψευδαισθηση στην οποια αρεσκεται να αφηνεται...

Πως ομως εξαπαταμε τον εαυτο μας;

Η παγιδα ειναι απλη και πολυ συνηθισμενη στο γηινο πεδιο.
Ενω απο την αρχη καθε σχεσης (ερωτικης, φιλικης, επαγγελματικης ή και ...  συγγενικης) βλεπουμε τα σημαδια μεσω ορατων γεγονοτων (σκεψεις, λογια, πραξεις) για το τι ειναι καθε ανθρωπος που συνδεομαστε, τι μπορει να μας προσφερει και τι τροπο συμπεριφορας να περιμενουμε απο αυτον, επιλεγουμε να αφεθουμε στην "γλυκεια γοητεια" των συναισθηματων που προερχονται απο το εγω μας και να παραβλεπουμε αυτα τα εντελως ορατα σημαδια.
Τα συναισθηματα ομως που προερχονται απο το εγω ειναι μεν σαγηνευτικα και ... καθησυχαστικα, αλλα η πηγη τους ειναι η δικη μας ανασφαλεια, αγχος, αβεβαιοτητα, αδυναμια και η αναγκη να ερθει καποιο αλλο προσωπο απ΄εξω, που με την παρουσια του, θα καλυψει με μαγικο τροπο ολα αυτα τα δικα μας εσωτερικα κενα και μετα θα ζησουμε ... ζωη χαρισαμενη.
Φαινεται υπεροχο και πολυ ... ξεκουραστο για εμας, μονο που στο τελος θα φανει ΠΑΝΤΑ η πραγματικοτητα οπως ειναι και αυτη η προσγειωση ειναι συνηθως πολυ οδυνηρη ...

Οι ψυχες στο γηινο πεδιο δεν ερχονται για να συναντησουν τον απο μηχανης θεο, που θα τους λυσει ολα τους τα θεματα και αυτες θα παρακολουθουν ως θεατες μια ωραια παρασταση.
Η καλυψη των δικων μας εσωτερικων αδυναμιων ειναι δικο μας πρωταρχικο ζητουμενο, ειναι πολυ ομορφο αν βρουμε συνοδοιπορους σε αυτο, αλλα η κυρια ευθυνη διαχειρισης και βελτιωσης του εαυτου μας ανηκει σε εμας.

Επειδη αυτο φαινεται αρκετα δυσκολο, οι ανθρωποι συνηθως προτιμουν την φαντασιωση (φυγη απο την πραγματικοτητα μεσω αλλοιωσης των υπαρκτων δεδομενων).
Ετσι αρχιζει η εξαπατηση του εαυτου παραβλεποντας πολυτιμες μικρες "λεπτομερειες" στην αρχη και μετα αυτο ειναι πολυ ευκολο να πολλαπλασιαστει χιλιαδες φορες (Αριστοτελης).
Οπως αναφερει ο Οσκαρ Ουαιλντ :
"Στον ερωτα αρχιζουμε απατωντας τον εαυτο μας. Μονο αργοτερα απαταμε τους αλλους".
Αυτο επεκτεινεται και σε αλλες μορφες σχεσεων.

Ποιο ειναι το τελικο αποτελεσμα;

Επειδη το περασμα του χρονου αποκαλυπτει παντα την αληθεια και το ψευδος - αυτοεξαπατηση δεν ζει για να γερασει, η επαφη με την πραγματικοτητα που γρηγορα ή αργα θα φανει, ειναι πολυ οδυνηρη με πονο, πικρα, δακρυα, εσωτερικο αυτομαστιγωμα και εντονη αισθηση προδοσιας.
Ομως δεν μας προδωσε κανεις.
Εμεις ξεκινησαμε να προδιδουμε τον εαυτο μας οταν παραβλεπαμε τα αρχικα σημαδια, διοτι ετσι μας "βολευε" τοτε μεσα στις συγκεκριμενες συνθηκες.

Αρα το "παιγνιδι" σωζεται στην αρχη και οχι στο τελος μεσω της ειλικρινειας και εντιμοτητας απεναντι στον εαυτο μας.
Δεν ειναι ευκολο, αλλα μεσω της ακεραιοτητας μας θα απαλλαχθουμε απο πολλες ταλαιπωριες και θα εχουμε το περιθωριο να βιωσουμε το μονο γνησιο (χωρις εγω) συναισθημα: ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Οι καιροι που ζουμε φαινονται και ισως ... ειναι δυσκολοι, αλλα περιεχουν θησαυρο.
Ο θησαυρος ειναι οτι ολα τα γεγονοτα μας ωθουν στο να ειμαστε ΑΛΗΘΙΝΟΙ απεναντι στον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.
Οι ψευδαισθησεις σε ολους τους τομεις εχουν αρχισει να γκρεμιζονται σωρηδον (κατα σωρους, ατακτα και σε ποσοτητα).
Η επιλογη ειναι παντα προσωπικη υποθεση ...

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονον αν ειναι εμφανης η πηγη

Ο ατελειωτος αγωνας και η εναγωνια προσπαθεια να "σπρωξουν" οι ανθρωποι τις καταστασεις (ή και αλλους ανθρωπους) για να κατευθυνθουν προς τα εκει που θελουν, αποτελει πηγη δεινων για τις ζωες πολλων.

Αυτο που λειπει απο πολλους ανθρωπους, ειδικα στην σημερινη εποχη, ειναι η σωστη χρηση της ... ανεμελιας!
Ανεμελια ΔΕΝ σημαινει οτι αφηνω τα πραγματα να κυλησουν εντελως απο μονα τους χωρις σχεδιο, προγραμματισμο και στοχο.
Μια τετοια σταση θα ηταν καταστρεπτικη ισως για πολλους, διοτι η δημιουργια και η υλοποιηση στοχων χρειαζεται "χτισιμο" βημα- βημα με αξιοποιηση καταλληλων ικανοτητων, αποφυγη διεγερσης αδυναμιων, επαγρυπνηση και εξωτερικευση του καλυτερου μερους του Εαυτου μας.

Αν ειμαστε αδρανεις και παθητικοι στην ζωη μας, τοτε το πιο πιθανο ειναι η ζωη μας να κατευθυνθει προς τα εκει που θελουν αλλοι ανθρωποι του στενου ή του ευρυτερου περιβαλλοντος μας και αυτο μας κανει ΘΕΑΤΕΣ στην ΔΙΚΗ ΜΑΣ ζωη και σιγουρα ... χαμενους.
Ο ανθρωπος γεννιεται για να ζησει την ζωη ΤΟΥ και ΟΧΙ την ζωη που θα ηθελαν αλλοι γι΄αυτον.
 Η Πυθαγορεια Αριθμολογια και οι Συμπαντικοι Νομοι ειναι απολυτως σαφεις σε αυτο :
οταν η ψυχη ξεφευγει απο το δικο της σχεδιο, η σιγουρη επιπτωση ειναι δυσαρμονιες και ασθενειες.

Ομως ο υγιης ελεγχος των πραγματων και της ζωης μας σταματαει εκει.
Το να πιεζουμε υπερβολικα τις καταστασεις να γινουν οπως θελουμε εμεις και να γεμιζουμε αγχος, δυσκολευει πολυ την ζωη μας και "τρωμε" την καρδια μας.
Απο ενα σημειο και μετα χρειαζεται η ανεμελια και η ξεγνοιασια και ενα ... αφημα στην ροη της ιδιας της ζωης και των Θειων Νομων του Συμπαντος (ειναι σιγουρα πιο σοφα απο εμας).

Σωστη χρηση της ανεμελιας σημαινει οτι κανω το καλυτερο που μπορω (το μεγιστο δυνατο) για να ειμαι δημιουργος και χτιστης της ζωης μου και μετα το αφηνω.
Εστιαζω την προσοχη μου στο πως θα απολαμβανω ανεμελα, ξεγνοιαστα και χαρουμενα την καθε στιγμη της καθε ημερας.
Αυτη η σταση θα φερει πολυ καλυτερα αποτελεσματα σε ο,τι επιδιωκω και στην ζωη μου συνολικα απο το να στεναχωριεμαι και να πιεζω το "ποταμι" να κυλησει οπωσδηποτε προς τα εκει που θελω εγω.

Κανουμε το καλυτερο που μπορουμε σε καθε τι και απο εκει και περα ειμαστε ξεγνοιαστοι, ελευθεροι απο εσωτερικες πιεσεις και ... ωραιοι.
Αυτη ειναι μια πολυ Συμπαντικη σταση ζωης και εντελως απαραιτητη στους συγχρονους καιρους.
Ειναι η φωτιση που μας μεταφερει και ζητει απο εμας να υλοποιησουμε το θερινο ηλιοστασιο της ιδιατερης χρονιας που ζουμε.

Ειναι απλο, αλλα οχι ευκολο, διοτι η πλειοψηφια των ανθρωπινων ψυχων εχει διαφορετικο τροπο αντιληψης και διαχειρισης της ζωης.

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονο αν ειναι εμφανης η πηγη.