Το χρονικο διαστημα απο 21/12 (χειμερινο ηλιοστασιο) εως 21/3 (εαρινη ισημερια) συμβολιζει απο αρχαιοτατων χρονων τον Ιερο πολεμο που κανουν οι ανθρωπινες ψυχες κατα των παθων (ψευτικες δοξασιες, πεποιθησεις, παρανοησεις, προκαταληψεις κλπ), που τις εμποδιζουν να ερθουν σε επαφη με την αληθεια του Πνευματικου τους Εαυτου. 

Η αναζητηση της πνευματικης προοδου και η ... φωτιση δεν ειναι ομως δρομος στρωμενος με ροδοπεταλα.
Υπαρχουν πολλα κρυμμενα "σκοτεινα" μερη μεσα μας, που δινουν και αυτα την μαχη τους για να επωφεληθουν.
Ειναι ισχυροι αντιπαλοι, μην τους περιφρονουμε.

Ενδεικτικα:
 - καλοσυνη, φιλανθρωπια, προσφορα, βοηθεια προς τους αλλους, κλπ
 Το κρυφο παθος (που χρειαζεται να καταπολεμηθει) μπορει να ειναι το να δειξω ποσο ... καλος ανθρωπος ειμαι για να κολακευτει το εγω μου απο τα καλα λογια των αλλων, να αισθανομαι ανωτερος επειδη μπορω να βοηθαω αυτους τους "καημενους" τους κατωτερους, να προσδοκω στην εξαρτηση των αλλων απο εμενα, να θελω να δειξω ποσο "εξυψωμενη" οντοτητα ειμαι και ... ουκ εσται τελος στα κρυφα κινητρα των πραξεων μου.

 - μενω σε μια σχεση, που τα σημαδια μεσω γεγονοτων μου δειχνουν οτι ειναι εντελως ακαταλληλη  εως ... καταστροφικη για εμενα, με το προσχημα οτι λυπαμαι να αφησω τον "καημενο" τον αλλον που υποτιθεται οτι με αγαπαει (τι θα απογινει ο ανθρωπος) ή λογω παιδιων που πιθανον να υπαρχουν, κλπ
Το κρυφο παθος ειναι η ικανοποιηση της ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ οτι θα δυσκολευτω να βρω αλλο ατομο (ολοι ...  ιδιοι/ες ειναι, που να ξαναξεκιναω τωρα; ), οτι κατα βαθος νομιζω οτι δεν αξιζω κατι καλυτερο και ο φοβος για το αγνωστο.

 - θεωρω αυθαιρετα οτι προοριζομαι να σωσω τους αλλους μεσω των δικων μου "εκπληκτικων" ιδιοτητων και ικανοτητων.
Το κρυφο παθος ειναι η υψιστη αλαζονεια οτι εγω ειμαι πιο εξελιγμενο ατομο απο τους αλλους (κατι σαν ... πεφωτισμενη δεσποτεια) και αυτο μου δινει το δικαιωμα να παρεμβαινω στα σχεδια των αλλων ψυχων, χωρις να γνωριζω στην πραγματικοτητα τι ειναι ωφελιμο γι΄αυτες. 

 - θεωρω οτι η δικη μου θεωρια - κοσμοαντιληψη και ο δικος μου τροπος ζωης ειναι ο ... σωστοτερος, απορριπτοντας οτιδηποτε αλλο.
Εδω εχω πιασει ... ταβανι στην ακραια επαρση και εχω κλεισει εντελως τον δρομο προς οποιαδηποτε καθοδηγηση απο το Πνευμα (αφου εχω βρει την ... τελειοτητα).

Γνωστη παροιμια αναφερει:
ο διαβολος (με την εννοια της αρνητικης ενεργειας) δεν στενοχωριεται οταν κανουμε καλες πραξεις, μεχρι να δει το κινητρο μας.
Αν το κινητρο ειναι η ικανοποιηση των παθων του εγω μας, μαλλον το δικο του "παιγνιδι" παιζουμε...

Το να παριστανουμε κατι που δεν ειμαστε προσποιουμενοι, αφηνει μια ... θολουρα και συγχυση στην ενεργεια μας και τελικα δεν πειθουμε.
Γρηγορα η ... αργα οι αλλοι αντιλαμβανονται οτι κατι δεν παει καλα με εμας, εστω και αν δεν εχουν καταλαβει ακριβως τι ειναι αυτο.

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ!!!
Η ευκαιρια για τον "αγωνα τον καλο" ειναι εδω και μας  περιμενει ...

Καθε επιλογη που κανει ενας ανθρωπος ειναι παντα η λιγοτερο οδυνηρη γι΄αυτον, ανεξαρτητα απο τι νομιζουμε εμεις.
Εμεις μπορει να βλεπουμε ξεκαθαρα ως εξωτερικοι παρατηρητες οτι ο αλλος κανει ακαταλληλες επιλογες σε οποιονδηποτε τομεα της ζωης του.
Ομως οι ανθρωποι λειτουργουν συνηθως με την αληθεια ΤΟΥΣ και οχι με την αντικειμενικη πραγματικοτητα.
Αν εκφερουμε κρισεις και αποψεις χωρις προσοχη και ο συνομιλητης μας δεν ειναι ετοιμος να αντιμετωπισει αυτην την ... πραγματικοτητα που του υποδεικνυουμε, το βιωνει κυριως ως απορριψη των σκεψεων και των θεσεων του, παρα ως ειλικρινη προθεση εκ μερους μας να συνεισφερουμε στην επιλυση των θεματων του.
Πιο πιθανο ειναι να προκυψει ενταση στην σχεση μας μαζι του και να πληγωθει, παρα να ... διορθωθει.

Αυτο συμβαινει διοτι καθε ψυχη βαθια μεσα της γνωριζει την αληθεια, αλλα προσωπικες αδυναμιες, ανασφαλειες, ... ενα "βολεμα" του εγω σε ορατα δυσαρμονικες καταστασεις, την εμποδιζει να παρει αποφασεις ωφελιμες γι΄αυτην.

Η δικη μας ... αποτομη και τελικα αστοχη παρεμβαση απλως θα βγαλει τις αδυναμιες στην επιφανεια, θα "γκρεμισει" το εσωτερικο οικοδομημα του αλλου, χωρις ομως ο αλλος να εχει την δυνατοτητα να το ξανακτισει στην τρεχουσα φαση (τουλαχιστον).
Η προθεση μας καλη, το αποτελεσμα ... ανεπιτυχες (ο δρομος για την κολαση ειναι στρωμενος με καλες προθεσεις...)

ΑΡΑ

κανουμε μικρες και διακριτικες νυξεις εκφραζοντας τις αποψεις μας και αν δεν υπαρχει δεκτικοτητα, σταματαμε.
Οταν ο αλλος ειναι ετοιμος να αντιμετωπισει την πραγματικοτητα και να διαχειριστει τις αδυναμιες του, θα βρει τροπο να το κανει.
Τοτε, αν ζητησει βοηθεια, του την προσφερουμε.
Αλλιως οι σχεσεις μας διαταρασσονται και ... φυλλορροουν και εμεις μενουμε με την απορια του ΓΙΑΤΙ;
Αφηστε που υπαρχει και η πιθανοτητα να εχουμε εμεις τις λαθος αποψεις και ο αλλος τις σωστες, για λογους που αγνοουμε στο παρον, αλλα θα φανουν στο ... μελλον!

Ο σεβασμος στις προσωπικες αδυναμιες και στο προσωπικο χρονικο διαστημα που χρειαζεται ο καθενας για να τις επεξεργαστει, εστω και αν ολα αυτα μας φαινονται ... εξοργιστικα, ειναι Αληθινη Αγαπη για τον αλλον και οχι οι ... εξυπνες παρεμβασεις μας!

Η Οδυσσεια δεν ειναι τυχαια ενα απο τα πιο πολυδιαβασμενα εργα παγκοσμιως και ... διαχρονικα.
Συμβολιζει την πορεια εξελιξης της ανθρωπινης ψυχης στην αναζητηση της για την τελικη γαληνη και ευδαιμονια..
Ο Οδυσσεας δεν πηγε κατευθειαν στην Ιθακη.
Περασε απο 12 σταθμους ( 12 : ο αριθμος της κυβερνητικης τελειοτητας στο Συμπαν).
Καθε σταθμος (πχ Λωτοφαγοι, Κυκλωπες, Λαιστρυγονες, Σκυλα - Χαρυβδη, Κιρκη, Καλυψω, κλπ) ΔΕΝ ηταν ο τελικος προορισμος.
Ηταν ομως ενα βημα προς τον τελικο προορισμο.
Το βημα αυτο δεν ηταν το τελικο ζητουμενο, αλλα το απαραιτητο σταδιο προς το τελικο ζητουμενο.
Μπορει να περιειχε πονο, απογοητευση, αμφισβητηση για το τι κανω και που παω, αλλα δεν ηταν αχρηστο.
Περιειχε την απαραιτητη γνωση, εμπειρια, διδαγματα, μαθηματα για να συνεχισει.

Οι ανθρωποι συνηθως οταν βρισκονται σε μια δυσαρμονικη κατασταση σε οποιαδηποτε μορφη σχεσης (συντροφικη, επαγγελματικη, φιλικη, συγγενικη, κλπ), καποια στιγμη αποφασιζουν να κανουν κατι για να ξεφυγουν και να βελτιωσουν τα πραγματα.

ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΛΑΘΟΣ!

Περιμενουν με την πρωτη ή δευτερη αλλαγη να φτασουν στο τελικο ζητουμενο και αν δεν το επιτυχουν, γυριζουν πανικοβλητοι πισω με το σκεπτικο καλυτερα ενα "βασανο" που γνωριζω, παρα να "τρωω τα μουτρα μου καθε φορα, αντιμετωπιζοντας αγνωστες δυσκολιες".
πχ αν μια γυναικα φυγει απο εναν αντρα που την εδερνε και γνωρισει μετα εναν αλκοολικο ή χαρτοπαικτη, ΔΕΝ ειναι λυση να γυρισει σε αυτον που την εδερνε με το σκεπτικο "ολοι εχουν ελαττωματα, ας καθισω με το ... γνωστο και οικειο ελαττωμα".
Οπως αναφερει γνωστο ρητο : ο συμβιβασμος ειναι καλη ομπρελα, αλλα κακη στεγη.

Η προοδος και τα σταδιακα βηματα που περιεχει εχουν μεσα τους πονο, λαθη και δεν ειναι ουτε γρηγορος ουτε ευκολος δρομος.
Εκει ειναι που ο ΥΛΙΣΤΗΣ ειναι ανημπορος, οπως αναφερει ο Ταγκορ, διοτι η ταυτιση με την φαινομενικοτητα του υλικου κοσμου διεγειρει ολες τις ανασφαλειες και φοβιες του εγω, που σου λεει "γυρνα πισω στην Τροια και τα ερειπια της, που να τρεχεις τωρα να ψαχνεις την Ιθακη, ειναι πιο ευκολο να γυρισεις σε πρωην, παρα να βρεις κατι νεο".
Ο Τζων Σταινμπεκ (Νομπελ 1952) αναφερει : αναρωτιεμαι γιατι η προοδος μοιαζει τοσο πολυ με καταστροφη.

Αν ομως θελεις να βρεις την... Ιθακη σου, θα χρειαστει να αντιμετωπισεις με θαρρος ολες τις ... Σειρηνες, που με "μαγευτικο" τροπο σου λενε ... γυρνα πισω.
Αυτες οι "Σειρηνες" μεσα μας ειναι οι αντιληψεις και πεποιθησεις οτι δεν αξιζουμε κατι καλυτερο, ας συμβιβαστουμε, ας μεινουμε στο οικειο και γνωστο και ας ταλαιπωρουμαστε, ειναι οδυνηρος και με απογοητευσεις ο δρομος της προοδου, ασε καλυτερα, βολεψου στα ερειπια...

Το θερινο ηλιοστασιο (21 Ιουνιου) ειναι η υψιστη γιορτη του φωτος και ηταν αφιερωμενο στον θεο Απολλωνα (θεος του φωτος, της τεχνης και της μαντειας).
Ξεχναμε ομως οτι η επικρατεστερη ετυμολογικη αναλυση της λεξης Απολλων ειναι οτι προερχεται απο το ρημα ΑΠΟΛΛΥΜΙ = ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΩ, ΣΚΟΤΩΝΩ
ΑΠΟΛΛΩΝ - ΑΠΟΛΛΥΩΝ = ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ

Τι ζητει να καταστρεψουμε η ελευση του φωτος στις ψυχες μας;
Ολα τα σκοτεινα κομματια μεσα μας που μας τρομοκρατουν και μας εμποδιζουν να παμε εμπρος και ας ταλαιπωρηθουμε λιγο η ... πολυ.

Αν πηγαινεις προς τα εμπρος, καπου θα φτασεις.
Αν κυριαρχηθεις απο το σκοταδι του φοβου και πας προς τα πισω... σωτηρια και Ιθακη δεν υπαρχει και μην κατηγορεις κανεναν γι΄αυτο.

Ο Οδυσσεας υπαρχει μεσα σε ολες τις ανθρωπινες ψυχες (οι Ελληνες το εχουν και ... εμφυτο), ας τον ... ενεργοποιησουμε, διοτι μαλλον το "πνευμα" της εποχης τον εχει καπως ... απενεργοποιημενο.

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ!!!

Ο Ηρακλειτος θεωρειται ο "σκοτεινος" φιλοσοφος, διοτι με ... δυσνοητους τροπους και μεσα απο ... δυσβατους δρομους μας οδηγει σε φωτεινα μερη.

Η αρμονια στις σχεσεις μας και στην ζωη μας δεν ερχεται απο το να συνδιαλεγομαστε μονον με ανθρωπους που μας αρεσουν συμφωνα με τα ... γουστα μας, ουτε οταν ολα συμβαινουν ακριβως οπως τα εχει σχεδιασει... το μυαλο μας.
Πολλες φορες αυτα που επιδιωκουμε δεν ειναι στ' αληθεια στην ευημερια μας, ειναι σχεδια του Εγω μας ή επιταγες της κοινωνιας, ενω η ψυχη αλλα ... θελει.

Χρειαζεται να ερθουμε σε επαφη και με ανθρωπους και με κατασταεις που μας "ταλαιπωρουν" και ειναι λιγο εως πολυ εξω απο τις προδιαγραφες μας.
Σε αυτο το σημειο οι ανθρωποι εξανιστανται, δυσφορουν, αντιδρουν, τα βαζουν με ... θεους και δαιμονες "γιατι να συμβαινουν αυτα τα γεγονοτα και γιατι να υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι γυρω τους".
Αυτη η σταση ειναι μια εντελως αντισυμπαντικη ΑΠΑΙΤΗΣΗ.
Οι ψυχες δεν εξελισσονται οταν ολα συμβαινουν ακριβως οπως ... οι προσωπικοτητες νομιζουν οτι ειναι ωφελιμο γι΄αυτες.
Αυτο ομως οδηγει σε τελματωση.

Η αρμονια επερχεται μονον μεσα απο την εξισορροπηση των αντιθετων.
Κανενα φαγητο δεν ειναι νοστιμο και ... βρωσιμο, αν εχει ενα μονο συστατικο.
Κανενας κηπος δεν ειναι αληθινα ομορφος, αν εχει μονο ενα ειδος λουλουδιου χωρις τιποτα αλλο.

Το ... ΜΥΣΤΙΚΟ ειναι να υπαρχει καταλληλη ισορροπια στα συστατικα που αποτελουν το συνολο.
Ολα τα συστατικα εχουν κατι να προσφερουν και ειναι ωφελιμα σε κατι.
Αν το καθενα προσφερει την διαφορετικοτητα του και συνεισφερει στην αρμονικη συνυπαρξη ολων, τοτε εχουμε το επιθυμητο αποτελεσμα.
Αυτη η εξασκηση στην διευθετηση για ομαλη συνυπαρξη αντιθετικων καταστασεων ειναι που εξελισσει την ψυχη και μας παει παρακατω. Διαφορετικα θα μεναμε ο καθενας στην προσωπικη του ... νιρβανα, που ομως δεν θα ειχε κανενα αντικρυσμα στην πραγματικη ζωη.

Αν ομως καποιο ή καποια συστατικα πεσουν σε ... παραπανω "δοση", η ομαλη συνυπαρξη ειναι ανεφικτη και η αρμονια διαταρασσεται.
Αν στοιχεια του χαρακτηρα του αλλου προσκρουουν σε σημαντικες αρχες και αξιες της ζωης μας, αν για να συνυπαρχουμε με αλλους χρειαζεται να θυσιασουμε μεγαλο μερος της δικης μας υπαρξης και των δικων μας επιθυμιων, αν για να συμβιωνουμε αναγκαστουμε να προδωσουμε πολυ τον εαυτο μας, τοτε η ... συνταγη ειναι λαθος και το φαγητο θα παει στα ... σκουπιδια (μονον που το ... φαγητο ειναι η δικη μας ζωη !!!).

Αρα το ζητουμενο ειναι η καταλληλη ... δοσολογια στην συνυπαρξη των αντιθετων, οπως ταιριαζει στην ζωη του καθενος.
Αυτο ομως δεν σημαινει οτι η παραμικρη διαφωνια, εριδα ή ... διχονοια ή απροβλεπτο γεγονος που δεν μας αρεσει, ειναι καταστρεπτικο για εμας και πρεπει να μας αποσυντονιζει, να μας αποθαρρυνει ή να μας πτοει (αυτο το παθαινουν οι ΒΛΑΚΕΣ συμφωνα με τον Ηρακλειτο).

Η κατανοηση της Συμπαντικης Αληθειας:
Ολοι εχουν να συνεισφερουν με την διαφορετικοτητα τους και η αναπτυξη των ικανοτητων μας για την διαχειριση αυτων των καταστασεων και την εξισορροπηση των αντιθετων ειναι ο μονος δρομος για την επιτευξη της αρμονιας, που θα μας απαλλαξει απο ολα τα ΔΕΙΝΑ που ακολουθουν την πεποιθηση οτι ολοι και ... ολα πρεπει να ειναι οπως εμεις για να ειμαστε καλα, αλλιως η κοινωνια ειναι ... στραβη και ο κοσμος ειναι ... αδικος και θα ... καταστραφει (πολυς πονος με πηγη μια λανθασμενη αντιληψη).

Καλη ανοιξη με πολλα διαφορετικα λουλουδια στον ... κηπο μας, ωστε να βιωσουμε την τελικη αρμονια, η οποια ειναι ανεφικτη με την απολυτη ομοιομορφια και χωρις την απαραιτητη ποικολομορφια και διαφορετικοτητα!!!