Η ανθρωπότητα έχει περάσει από σεισμούς, λοιμούς, λιμους, και καταποντισμούς πολλές φορές στο ... διάβα των αιώνων.
Έχει αλλάξει ως συνειδητότητα μέσα από αυτές τις εμπειρίες;

Την απάντηση μας την δίνει ο Θουκυδίδης κάτι ... χιλιετίες πριν με μία φράση μόνον:
η ιστορία επαναλαμβάνεται διότι η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει.
Μπορεί να εξελισσόμαστε τεχνολογικά, να έχουν κατοχυρωθεί κάποια ανθρώπινα δικαιώματα κλπ, κάπως ... προχωράμε, αλλά η ουσία την ανθρώπινης φύσης παραμένει ίδια.
Οι άνθρωποι "ταρακουνιούνται" όταν συμβαίνουν δύσκολες καταστάσεις ομαδικά, αλλά όταν περάσει η μπόρα γίνονται ίδιοι όπως πριν.

Γιατί;

Όπως αναφέρει ο Νίτσε: κοινή γνώμη-ατομική αβουλία.
Δεν εστιάζουμε την προσοχή μας στο μοναδικό βασίλειο, στο οποίο έχουμε πραγματικά βασιλική κυριαρχία: στον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.

Ο Κινέζος στρατηγός Sun Tzu στο διαχρονικής αξίας βιβλίο του "Η Τέχνη του Πολέμου" αναφέρει (τέλη 6ου - αρχές 5ου αιώνα πΧ):

• όταν γνωρίζεις τόσο καλά τον εχθρό όσο και τον εαυτό σου, είσαι βέβαιος νικητής
• όταν δεν γνωρίζεις τον εχθρό, αλλά γνωρίζεις τον εαυτό σου, η πιθανότητες να νικήσεις μειώνονται στο μισό
• όταν γνωρίζεις τον εχθρό αλλά δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου, θα ηττηθείς σίγουρα

Να προσθέσω εγώ εδώ ότι αν δεν γνωρίζεις ούτε τον εχθρό, ούτε τον εαυτό σου, τότε ... έχεις πεθάνει ήδη και δεν το γνωρίζεις ακόμη.

Άρα έχουμε πιθανότητες νίκης μόνον γνωρίζοντας τον εαυτό μας.

Επειδή οι θεωρίες ακούγονται ωραίες στα αυτιά αλλά είναι εντελώς ... άχρηστες αν δεν εφαρμοστούν στην πράξη (η ιερότερη μορφή της θεωρίας είναι η πράξη - Καζαντζάκης), η εσωτερική γνώση των Συμπαντικών Νόμων μας λέει ότι σε κάθε κατάσταση προσωπική ή ομαδική υπάρχουν μόνον δύο δυνατότητες: να ενεργοποιήσουμε ικανότητες ή αδυναμίες.

Άρα πρακτικά:

Παρατηρούμε (χωρίς να κρίνουμε) τον εαυτό μας πώς συμπεριφέρεται νοητικά-συναισθηματικά-σωματικά μέσα στην καθημερινότητα, διότι ζωή είναι η καθημερινότητα και όχι οι λίγες ξεχωριστές στιγμές όπως ... νομίζουμε.

• Αν ... αφυπνίσουμε ικανότητες, που τις είχαμε σε λήθαργο, για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση, ας επιβραβεύσουμε τον εαυτό μας. Το χρειάζεται.
• Αν ... σφυπνίσουμε αδυναμίες, που δεν φαινόντουσαν όσο ήμασταν στην ζώνη άνεσής μας, τότε κάνουμε στον εαυτό μας μία απλή ερώτηση: 
• ποιά πλευρά του δικού μου χαρακτήρα παρουσιάζει τόσο μειωμένη αντίσταση ώστε να μου φαίνονται όλα τόσο δύσκολα διαχειρίσιμα;
• ποιό κομμάτι του δικού μου εαυτού είναι τόσο αδύναμο που δεν μπορεί να προσαρμοστεί επιτυχώς στα νέα δεδομένα;

Την απάντηση την δίνουμε με ακεραιότητα (ειλικρίνεια και εντιμότητα) εμείς στον εαυτό μας. Δεν υπάρχει κανείς στο Σύμπαν όλο να μας κατακρίνει.
Η σωστή διάγνωση είναι από μόνη της η μισή θεραπεία.
Είναι εκπληκτικό πώς με αυτό τον απλό τρόπο μπορούμε να μάθουμε ... άπειρα πράγματα για εμάς και γνωρίζοντας τον εαυτό μας αυξάνουμε την πιθανότητα νίκης απέναντι σε οτιδήποτε μας φαίνεται απειλητικό.
Η γνώση και η σοφία πάντα θεραπεύουν τις ασθένειες της ψυχής (Δημόκριτος)
Όλα τα άλλα ... φόβος, ανησυχία, αγωνία, υπερβολική ενασχόληση να μαζεύουμε πληροφορίες από όποιον ... πεφωτισμένο θέλει να μας δώσει τα φώτα του είναι απλώς μία ψευδαίσθηση ότι κάτι κάνουμε.
Στην πράξη δημιουργούμε μεγάλη αναταραχή στην ψυχή, φθείρουμε το ανοσοποιητικό και οδηγούμαστε στην ήττα.
Τα δάκρυα διατηρούν την πληγή, δεν την θεραπεύουν (Alphonse Daudet - Γάλλος συγγραφέας).

Το βουνό είναι ίδιο για όλους, αλλά έχουμε διαφορετικά χαλίκια στα παπούτσια μας ο καθένας.
Το βουνό δεν το αποφεύγουμε, τα χαλίκια όμως μπορούμε να τα βγάλουμε από τα παπούτσια μας.

Σύμφωνα με την εσωτερική γνώση των Συμπαντικών Νόμων, που επαληθεύεται πάντα μέσω του γνησίου συστήματος της Πυθαγόρειας Αριθμολογίας, γνωρίζουμε ότι:

• κάθε ψυχή φεύγει από το γήινο πεδίο σύμφωνα με το προκαθορισμένο σχέδιο που δημιούργησε με δική της βούληση πριν την ενσάρκωση (με την βοήθεια των οδηγών της)
  Δεν φεύγει καμμία ψυχή, ποτέ, από το γήινο πεδίο διότι την χτύπησε ξαφνικά κάποια απρόβλεπτη συμφορά ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φαίνεται έτσι
• όταν φεύγουν σε διάφορες ιστορικές περιόδους μαζικά ψυχές από το γήινο πεδίο, μας αφήνουν ως μήνυμα ότι έχουμε την δυνατότητα για αλλαγή τρόπου σκέψης, ζωής και συνειδητότητας.
  Δεν είναι σίγουρο ότι θα το κάνουμε, όμως...

Αυτές τις ημέρες ήρθε από μόνο του στο μυαλό μου και ... έμεινε το δημώδες άσμα:

Καλότυχα είναι τα βουνά, καλότυχοι και οι κάμποι
δεν καρτερούν τον θάνατο, δεν λεν' ότι θα πεθάνουν.
Μόν' καρτερούν την άνοιξη, τον Μάη και τα λουλούδια...

Ας ζήσουμε με αυτήν την καρτερικότητα.

Τῷ βίῳ μὴ μάχου (μην εναντιώνεσαι στην ζωή - Δελφικό παράγγελμα)

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονο αν ειναι εμφανης η πηγη

Η εξελιξη των ψυχων στο γηινο πεδιο ειναι σπειροειδης (κυκλοι που ανεβαινουν προς τα επανω) και οχι ευθυγραμμη (μπηκα σε εναν δρομο και αν ειναι στραβος θα βγαλω ολη μου την ζωη εκει μεσα).

Στην πορεια αυτης της εξελικτικης διαδικασιας ΔΕΝ ειναι ολα ... ροδινα.
Μπορει να συμβουν και καπως δυσκολα ή δυσαρεστα γεγονοτα για πολλους και διαφορετικους λογους, 
π.χ.
 - βρισκονται προκαθορισμενες καποιες δυσκολιες μεσα στο λογισμικο της ψυχης (οταν φτιαχνει το σχεδιο της πριν την ενσαρκωση), διοτι μεσα απο την διαχειριση αυτων των δυσκολιων η ψυχη εχει την δυνατοτητα να κανει συνειδητοποιησεις, να αλλαξει τροπο αντιληψης των πραγματων και να ωφεληθει στην συνεχεια απο αυτο (με πιο ευκολο τροπο μαλλον δεν ... θα μαθαινε).

 - οι ανθρωποι δημιουργουν μονοι τους δυσκολιες εξ αιτιας λανθασμενου τροπου σκεψης, διοτι αυτο ξερουν ... αυτο κανουν (πολυ συνηθισμενο φαινομενο στην γη).

 - σε οποιο επιπεδο εξελιξης συνειδητοτητας και να βρισκεται καποιος, παντα υπαρχει κατι νεο να μαθει και να βελτιωσει.
Το "γνωριζω αρκετα, αρα ειμαι «πεφωτισμενος» και ... τελος", ΔΕΝ υπαρχει στην γη.
Ομως για να ανεβεις απο εναν οροφο σε αλλο, περνας απο ... τσιμεντο και εκει μπορει να "κολλησεις", διοτι αυτο το τσιμεντο περιεχει την διαχειριση δυσκολων γεγονοτων.
ΔΕΝ σημαινει οτι εισαι σε λαθος δρομο, απλως ειναι αναποφευκτο μερος της διαδικασιας της εξελιξης.

 - Οπως επιδιωκουμε να ανεβουμε σε κυκλο ανωτερο απο τον προηγουμενη στην εξελικτικη σπειρα, υπαρχουν και καποια "τεστ" απο τον πνευματικο κοσμο, παντα μεσω γεγονοτων, για να εξεταστουμε αν εχουμε βιωματικα συνειδητοποιησει τα πραγματα ή εχουμε μεινει μονο στην ... θεωρια.
Κατα την διαρκεια αυτων των "τεστ" μπορει να συμβουν εξαιρετικα δυσκολες καταστασεις στην τρεχουσα φαση της ζωης μας.

Απο αυτα τα λιγα παραδειγματα καταλαβαινουμε οτι μπορει να εχουμε δυσκολιες, διοτι τις δημιουργουμε μονοι μας εξ αιτιας λανθασμενου τροπου σκεψης ή διοτι ειναι απαραιτητο να περασουμε απο εκει, ειναι μερος της διαδρομης μας.
Δεν μπορουμε να αποφυγουμε στην γη το ανακατεμα του "καλου" και του "κακου" ή του "ευχαριστου" και "δυσαρεστου".
Αν ομως ειμαστε στον καταλληλο για εμας δρομο, θα φτασουμε στον προορισμο μας εστω και κουτσαινοντας ...
Η μεγαλη παγιδα ειναι μηπως τρεχουμε σε λαθος δρομο, που εμεις νομιζουμε σωστο.

Τα ιδια τα γεγονοτα της ζωης και οι συνεπειες του τροπου διαχειρισης τους εκ μερους μας, μας στελνουν σημαδια για το αν ειμαστε συντονισμενοι με τον αληθινο δρομο της ψυχης μας σε αυτην την ενσαρκωση.
 Με ανοικτο μυαλο θα τα δουμε και θα προσαρμοσουμε την δραση μας, αλλιως γι' αλλου κινησαμε και αλλου θα βρεθουμε ... (οχι και τοσο ευχαριστα).

Οπως αναφερει ο Χεμινγουει (Νομπελ λογοτεχνιας 1954) : η ζωη δεν ειναι δυσκολη οταν δεν εχεις τιποτα να μαθεις!!!
 

Η επιθυμια του ανθρωπου να γνωριζει το μελλον ειναι συμφυτη με την ανθρωπινη φυση, αρκει το μελλον να ειναι ... οπως το θελει.

Αν ομως το μελλον επιφυλλασσει δυσαρεστες εκπληξεις και ο ανθρωπος το ξερει απο πριν, η αναμονη της δυσκολιας "σκοτωνει" την ψυχη περισσοτερο απο την ιδια την δυσκολια (οταν ερθει).
Το αποτελεσμα ειναι να εξασθενει ψυχολογικα, να μεγενθυνει τις δυσκολιες θεωρωντας οτι θα συμβει η χειροτερη πιθανη εκδοχη και να χανει την δημιουργικοτητα και το βιωμα του παροντος.

Μια γενικη ματια στο μελλον (με καθαρα επιστημονικο τροπο) για προετοιμασια πιθανης παροδικης δυσκολιας θα μπορουσε να ειναι ωφελιμη ως προετοιμασια, αρκει ο ανθρωπος να αξιοποιησει την πληροφορια επικοδομητικα, κατι οχι και τοσο ... ευκολο, αν ο αποδεκτης δεν εχει το αντιστοιχο επιπεδο συνειδητοτητας.

Η ενδεδειγμενη σταση για ολους μας ομως ειναι να ζω και να δημιουργω απολαμβανοντας το παρον με τον καλυτερο δυνατο τροπο και να εχω μεσα μου την πεποιθηση πως ο,τι και να φερει το μελλον, θα εχω παντα την ΔΥΝΑΜΗ και την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ για να αντεπεξελθω σε ολες τις αντιξοοτητες, διοτι το σχεδιο ψυχης μας περιλαμβανει ΜΟΝΟN εκεινες τις δυσκολιες που εχουμε και τα αντιστοιχα εφοδια για να τις διαχειριστουμε!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Το χρονικο διαστημα απο 21/12 (χειμερινο ηλιοστασιο) εως 21/3 (εαρινη ισημερια) συμβολιζει απο αρχαιοτατων χρονων τον Ιερο πολεμο που κανουν οι ανθρωπινες ψυχες κατα των παθων (ψευτικες δοξασιες, πεποιθησεις, παρανοησεις, προκαταληψεις κλπ), που τις εμποδιζουν να ερθουν σε επαφη με την αληθεια του Πνευματικου τους Εαυτου. 

Η αναζητηση της πνευματικης προοδου και η ... φωτιση δεν ειναι ομως δρομος στρωμενος με ροδοπεταλα.
Υπαρχουν πολλα κρυμμενα "σκοτεινα" μερη μεσα μας, που δινουν και αυτα την μαχη τους για να επωφεληθουν.
Ειναι ισχυροι αντιπαλοι, μην τους περιφρονουμε.

Ενδεικτικα:
 - καλοσυνη, φιλανθρωπια, προσφορα, βοηθεια προς τους αλλους, κλπ
 Το κρυφο παθος (που χρειαζεται να καταπολεμηθει) μπορει να ειναι το να δειξω ποσο ... καλος ανθρωπος ειμαι για να κολακευτει το εγω μου απο τα καλα λογια των αλλων, να αισθανομαι ανωτερος επειδη μπορω να βοηθαω αυτους τους "καημενους" τους κατωτερους, να προσδοκω στην εξαρτηση των αλλων απο εμενα, να θελω να δειξω ποσο "εξυψωμενη" οντοτητα ειμαι και ... ουκ εσται τελος στα κρυφα κινητρα των πραξεων μου.

 - μενω σε μια σχεση, που τα σημαδια μεσω γεγονοτων μου δειχνουν οτι ειναι εντελως ακαταλληλη  εως ... καταστροφικη για εμενα, με το προσχημα οτι λυπαμαι να αφησω τον "καημενο" τον αλλον που υποτιθεται οτι με αγαπαει (τι θα απογινει ο ανθρωπος) ή λογω παιδιων που πιθανον να υπαρχουν, κλπ
Το κρυφο παθος ειναι η ικανοποιηση της ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ οτι θα δυσκολευτω να βρω αλλο ατομο (ολοι ...  ιδιοι/ες ειναι, που να ξαναξεκιναω τωρα; ), οτι κατα βαθος νομιζω οτι δεν αξιζω κατι καλυτερο και ο φοβος για το αγνωστο.

 - θεωρω αυθαιρετα οτι προοριζομαι να σωσω τους αλλους μεσω των δικων μου "εκπληκτικων" ιδιοτητων και ικανοτητων.
Το κρυφο παθος ειναι η υψιστη αλαζονεια οτι εγω ειμαι πιο εξελιγμενο ατομο απο τους αλλους (κατι σαν ... πεφωτισμενη δεσποτεια) και αυτο μου δινει το δικαιωμα να παρεμβαινω στα σχεδια των αλλων ψυχων, χωρις να γνωριζω στην πραγματικοτητα τι ειναι ωφελιμο γι΄αυτες. 

 - θεωρω οτι η δικη μου θεωρια - κοσμοαντιληψη και ο δικος μου τροπος ζωης ειναι ο ... σωστοτερος, απορριπτοντας οτιδηποτε αλλο.
Εδω εχω πιασει ... ταβανι στην ακραια επαρση και εχω κλεισει εντελως τον δρομο προς οποιαδηποτε καθοδηγηση απο το Πνευμα (αφου εχω βρει την ... τελειοτητα).

Γνωστη παροιμια αναφερει:
ο διαβολος (με την εννοια της αρνητικης ενεργειας) δεν στενοχωριεται οταν κανουμε καλες πραξεις, μεχρι να δει το κινητρο μας.
Αν το κινητρο ειναι η ικανοποιηση των παθων του εγω μας, μαλλον το δικο του "παιγνιδι" παιζουμε...

Το να παριστανουμε κατι που δεν ειμαστε προσποιουμενοι, αφηνει μια ... θολουρα και συγχυση στην ενεργεια μας και τελικα δεν πειθουμε.
Γρηγορα η ... αργα οι αλλοι αντιλαμβανονται οτι κατι δεν παει καλα με εμας, εστω και αν δεν εχουν καταλαβει ακριβως τι ειναι αυτο.

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ!!!
Η ευκαιρια για τον "αγωνα τον καλο" ειναι εδω και μας  περιμενει ...