Πώς καταλαβαίνουμε στην πράξη αν πορευθήκαμε μέχρι τώρα καλά στην ζωή μας επί της ουσίας και όχι φαινομενικά;

Μακροζωία ή όχι;

Η φύση μας δανείζει ενέργεια (αιθέρας στα ελληνικά, chi στα κινέζικα, πράνα στα σανσκριτικά) για να μπορέσει η ψυχή μέσω του φυσικού σώματος να ζήσει την εμπειρία της γήινης ενσάρκωσης και να εξελιχθεί μέσα από αυτήν.
Αν ο τρόπος που διαχειριζόμαστε εμείς αυτήν την ενέργεια δεν χρησιμεύει σε κάτι, δεν "πιάνει τόπο", η φύση αποσύρει αυτήν την ενέργεια από εμάς και η ενσάρκωση τελειώνει. 
Η φύση δεν σπαταλάει ποτέ την ενέργειά της άσκοπα.

Προς αποφυγήν παρανοήσεων, να διευκρινίσουμε εδώ ότι η μακροζωία δίνεται από την φύση
α) όταν η διαχείριση της ενέργειας ζωτικότητάς μας είναι ωφέλιμη για εμάς και κατ' επέκταση για τους άλλους (γενικά εύκολο βίωμα ζωής)
β) όταν η ψυχή πρέπει να ξεχρεώσει αρκετά βαρύ αντιπεπονθός (κάρμα), οπότε δίνεται ... παράταση χρόνου για να επιτευχθεί αυτό (πολυ δύσκολο βίωμα ζωής εσωτερικά ή και εξωτερικά).

Άρα η αρχική ερώτηση είναι στην κυριολεξία ζήτημα ζωής ή θανάτου...

Πορευόμαστε καλά στην ζωή μας και βάζουμε σε γενικές γραμμές σωστές βάσεις για μακροζωία (εκτός κάποιων πολύ εξειδικευμένων περιπτώσεων) αν με το πέρασμα των ετών αλλάζει ο τρόπος που επεξεργαζόμαστε τις εμπειρίες και τα βιώματά μας και γίνεται ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΟΣ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ για εμάς και τους γύρω μας.
Μπορεί οι δυσκολίες που ζούμε να είναι επί της ουσίας οι ίδιες με διαφορετικό "ένδυμα" κάθε φορά, αλλά εμείς, αξιοποιώντας ό,τι έχουμε μάθει στα χρόνια που ζήσαμε, καταφέρνουμε να τα κάνουμε όλα πιό απλά με λιγότερο πόνο, κόπο και ... δάκρυα.

• τα δύσκολα παιδικά-εφηβικά βιώματά μας αναπαράγονται στην πορεία της ζωής μέσω άλλων γεγονότων και μας ταράζουν, μας αποσυντονίζουν, μας δημιουργουν σύγχυση και ενίοτε ... πανικό. Είμαστε ακόμα μέσα μας μικρά ανήμπορα παιδάκια ή τώρα έχουμε την οπτική γωνία του ενήλικα που βρισκει πιό εύκολα λύσεις;
  Φαίνεται εύκολο, αλλα στην πράξη δεν είναι
• διαχειριζόμαστε τις προσωπικές, φιλικές, συγγενικές και επαγγελματικές μας σχέσεις με τον ίδιο τρόπο όπως παλαιότερα ή αποκτήσαμε μέσα από την εμπειρία των ετών ζωής μας γνώση αρκετή ώστε να πετυχαίνουμε το ζητούμενό μας πιό εύκολα και λιγότερο οδυνηρά για εμάς;
• έχουμε καταφέρει μέσα από νέα οπτική γωνία διαχείρισης της ζωής μας να έχουμε ένα περίσσευμα χρόνου (έστω και λίγο) μέσα στην καθημερινότητα για να αισθανόμαστε και χαρά, ανεμελιά, ξεγνοιασιά, ζωντάνια και απόλαυση;

Η επίτευξη όλων αυτών είναι μία αργή και σταδιακή διαδικασία που γίνεται βήμα-βήμα σε κάθε χρόνο που ζούμε.
Η φύση δεν κάνει άλματα, αλλά αργά και σταθερά βήματα για να έχει διάρκεια το αποτέλεσμα.

Αν βλέπουμε αυτήν την πρόοδο στην ζωή μας (είναι κυρίως εσωτερική κατάσταση και μετά γίνεται αντιληπτή στους άλλους), τότε αξιοποιούμε την ενέργεια ζωτικότητας που μας δίνει η φύση δημιουργικά και θα συνεχίσει να μας την δίνει.

Αν όχι, τότε είναι ευκαιρία να αρχίσουμε την αλλαγή μας. Ποτέ δεν είναι αργά για κάτι τέτοιο.

* σε περίπτωση που η μακροζωία δίνεται για εξόφληση βαριών καρμικών υποχρεώσεων ο δρόμος είναι ίδιος, αλλά τα βιώματα είναι πολύ πιό δύσκολα

* οι άνθρωποι που φεύγουν από το γήινο πεδίο σε νεαρή ηλικία (βρεφική / παιδική / εφηβική κλπ) έχουν εκπληρώσει τον σκοπό της ενσάρκωσής τους σε χρονικό διάστημα που φαίνεται πολύ μικρό ή και άδικο στην δική μας οπτική γωνία.
Πάντα υπάρχει Θείο σχέδιο και Θείος σκοπός πίσω από κάθε τί, αλλά δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε εμείς, διότι δεν γνωρίζουμε όλα τα δεδομένα (το συγκεκριμένο σημείο έχει ευρύτερη ανάλυση, που ξεφεύγει από τον σκοπό του παρόντος άρθρου).

Η απάντηση στο προαιώνιο ερώτημα "να ζει κανείς ή να μην ζει" είναι: ΝΑΙ, αλλά να είσαι παίκτης που καταλαβαίνει και εφαρμόζει τους κανόνες (που προαναφέραμε).

ΖΩΗ = άλλο βίωμα της ίδιας εμπειρίας

Ένα "παιχνίδι" είναι. Μπορούμε να το καταφέρουμε, διότι εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς πώς θα το παίξουμε.

ΚΑΛΗ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ!!!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή

Βαρεμάρα σημαίνει δεν έχω διάθεση να κάνω κάτι.
Πλήξη είναι το τελευταίο στάδιο της βαρεμάρας.
Το ζητούμενο είναι να εφαρμόσουμε το ... "προλαμβάνειν είναι κάλλιον του θεραπεύειν".

Κωνσταντίνος Καβάφης, "Μονοτονία"

Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι —
οι όμοιες στιγμές μάς βρίσκουνε και μας αφήνουν.

Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει·
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.

Όμως η βαρεμάρα υπάρχει και μάλιστα έντονα σε κάποιες φάσεις της ζωής στο γήινο πεδίο.

Το να μην την αποδεχόμαστε ή να προσπαθούμε ενοχικά και αναποτελεσματικά βεβαίως να την καταπολεμήσουμε με τεχνάσματα δεν λύνει το θέμα, αλλά το μεγεθύνει.

Για να υπάρχει στην ζωή μας κάποιες φορές, θα έχει νόημα και σκοπό, διότι τα πάντα εν Σοφία εποιήθησαν.

• Γιατί βαριόμαστε σε βαθύτερο επίπεδο;
• Τί θέλει η ψυχή μας να μας πει μέσα από αυτή την κατάσταση;

Το μήνυμα της ψυχής μέσα από την κατάσταση της βαρεμάρας, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μας είναι:
έχω πάρει ό,τι έχω να πάρω από αυτό.

Η βαρεμάρα είναι ένδειξη ότι έχουμε πάρει την εμπειρία και το μάθημα και είναι ωφέλιμο για εμάς να προχωρήσουμε σε κάτι άλλο.

Πρακτικά:

• σταματάμε να κατακρίνουμε τον εαυτό μας επειδή ... βαριέται
• επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παραμένει σε αυτήν την κατάσταση για κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, όχι πολύ μεγάλο όμως
• σε αυτό το χρονικό διάστημα επεξεργαζόμαστε εσωτερικά την εμπειρία - τομέα που μας κάνει να βαριόμαστε και εντοπίζουμε σε ποιά σημεία αυτή η εμπειρία έχει κλείσει μέσα μας, έχει ολοκληρωθεί, δεν έχει να μας προσφέρει κάτι παραπάνω.
  Σε αυτήν την φάση είναι απαραίτητη η ακεραιότητα, δηλαδή ειλικρίνεια και εντιμότητα απέναντι στον εαυτό μας.
  Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούμε να κοροϊδέψουμε δύο πράγματα: τον εαυτό μας και τον θεό.
  Αν ακούσουμε ειλικρινά τον εαυτό μας, πέρα από κοινωνικά και γήινα "πρέπει", θα μας πει την αλήθεια.
• εδώ έρχεται το Θεϊκό μήνυμα της βαρεμάρας:
  • τί αλλαγές πρέπει να κάνω στην ζωή μου;
  • σε ποιές νέες εμπειρίες χρειάζεται να ανοιχτώ;
  • τί πρέπει να τολμήσω;
  • ποιά στερεότυπα και παγιωμένες αντιλήψεις πρέπει να ξεπεράσω;

Αν απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα ... αργά και σταθερά, έχουμε ελπίδες να προχωρήσουμε σε μία ζωή που θα περιέχει περισσότερη ευχαρίστηση - ικανοποίηση - απόλαυση.

Αλλιώς, ας έχουμε υπόψιν μας ότι η μακροχρόνια κατάσταση της βαρεμάρας είναι νοσηρή και στο τέλος νοσεί και το φυσικό μας σώμα.
Η βαρεμάρα είναι Θεϊκή αλλά μέχρι να μας μεταφέρει το μήνυμά της και να πάρουμε αποφάσεις.
Από κει και πέρα υπηρετεί το σκότος και όχι το φως!

Κάθε ηλίθιος μπορεί να αντιμετωπίσει μία κρίση - είναι η καθημερινή ζωή που σε φθείρει.
Αντόν Τσέχωφ

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ!!!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή

Ως ανθρωπότητα, ως κοινωνία, ως χώρα και ως άτομα ζούμε σε συνθήκες που τα διαδοχικά απρόβλεπτα γεγονότα έχουν γίνει σχεδόν ... προβλεπόμενη καθημερινότητα σε πολλούς τομείς της ζωής μας.
Αυτό συνέβαινε πάντα μέσα στην αέναη διαδικασία της ζωής στην γή, μόνον που τώρα ειμαστε σε "εντατικό" τμήμα αυξημένης δυσκολίας και υπάρχει λόγος γι' αυτό.

Τα απρόβλεπτα όμως είναι πράγματι απρόβλεπτα;

Έτσι μας εξυπηρετεί να νομίζουμε, διότι αυτό μας απαλλάσσει από πολλές δικές μας ευθύνες.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται και η δύναμη βελτίωσης.

Συμπαντικά ΔΕΝ υπάρχουν απρόβλεπτα γεγονότα, αλλά γεγονότα που συνέβαιναν εδώ και πολύ καιρό πριν. Υπάρχουν ... άπειρα σημάδια για αυτά, η κατάσταση εκκολαπτόταν λίγο-λίγο και μας έδινε προειδοποιήσεις μέσω ορατών καταστάσεων, αλλα εμείς δεν μπορούσαμε ή μάλλον δεν θέλαμε να τα δούμε και να τα διαχειριστούμε, διότι αυτό θα μας διατάρασσε την υποτιθέμενη ισορροπία και ηρεμία μας.

Ό,τι εξωτερικεύεται και υλοποιείται στο σύνολο της ανθρωπότητας είναι μία μεγέθυνση αυτού που συμβαίνει στην προσωπική ζωή του κάθε ατόμου.
Εμείς μπορούμε να συνεισφέρουμε στο κοινό καλό τα μέγιστα, αν αντιληφθούμε τα απρόβλεπτα της δικής μας ζωής και τον μακρύ χρόνο προετοιμασίας τους, πριν εμφανιστούν "ξαφνικά" στο παρόν.

• σε συντροφικές σχέσεις πόσα ατελείωτα σημάδια μέσω των γεγονότων της καθημερινότητας υπήρχαν που καταδείκνυαν ασυμβατότητα των ατόμων, πριν συμβεί κάτι "ξαφνικό" και "απρόβλεπτο", που οδηγεί το ένα από τα δύο άτομα σε απότομη προσγείωση σε μία πραγματικότητα που απέφευγε να αντιμετωπίσει;
• σε φιλίες, συγγενικές σχέσεις και επαγγελματικές συνεργασίες, πριν συμβεί το "απρόβλεπτο" που πληγώνει πολύ τα άτομα, δεν υπήρχαν για μακρύ χρονικό διάστημα ενδείξεις έως και αποδείξεις ότι στην σχέση κάτι δεν πάει καλά;
  Αυτά τα συσσωρευμένα γεγονότα υπό κατάλληλες συνθήκες (υπάρχουν πολλές τέτοιες τελευταία) δημιουργούν την μεγάλη ξαφνική έκρηξη, που μόνον ξαφνική δεν είναι τελικά
• σε θέματα υγειάς η ασθένεια πριν εμφανιστεί στο φυσικό σώμα προετοιμάζεται έως και δεκαετίες πριν στο συναισθηματικό και νοητικό σώμα λόγω ανεπίλυτων εσωτερικών συγκρούσεων, εγκλωβισμένων συναισθημάτων και ... μαύρων σκέψεων

Αυτό σε μεγέθυνση συμβαίνει και για τα κοινωνικά, οικονομικά και γεωπολιτικά συμβάντα.
Ο ίδιος ΝΟΜΟΣ ισχύει πάντα, το απρόβλεπτο προετοιμάζεται πολύ καιρό πριν.

Τρόπος επίλυσης του θέματος;

Να αντιμετωπίζουμε το δύσκολο όσο είναι εύκολο.
Να έχουμε την δύναμη να δούμε και να δράσουμε αξιοποιώντας τα δεδομένα της καθημερινής ζωής, πριν συσσωρευτούν και πέσουν σαν ογκόλιθος επάνω μας.

Δεν έχουμε συνηθίσει ως ανθρωπότητα να το κάνουμε, διότι νομίζουμε ότι η μη αντιμετώπιση των δεδομένων θα οδηγεί σε επίλυση των δυσκολιών με "μαγικό τρόπο". Όμως η ίδια η ζωή δεν το επαληθεύει αυτό.
Η ζωή μας επαληθεύει ότι αυτό που αποφεύγουμε να λύσουμε απλώς θα μεγαλώσει στο πέρασμα του χρόνου και μετά θα διαμαρτυρόμαστε για το πόσο σκληρό και άδικο είναι το ... να ζεις.

Όλα τα εξωτερικά γεγονότα δείχνουν ότι είμαστε σε ένα πέρασμα, μία μετάβαση για να αποκτήσουμε μία νέα συνειδητότητα που θα μας επιτρέπει να λύνουμε τα θέματά μας στα αρχικά τους στάδια και να κατευθύνουμε εμείς τα γεγονότα προς τα εκεί που θέλουμε και όχι τα γεγονότα εμάς.

Όμως ποτέ δεν είναι αργά.

Μπορούμε και τώρα, έστω και αν είμαστε αποδέκτες πολλών απρόβλεπτων, να αλλαξουμε τρόπο σκέψης και νοοτροπία και αυτό θα επεκταθεί και στην ευρύτερη συνειδητότητα της ανθρωπότητας.
Το να ανησυχούμε, να έχουμε ανασφάλεια - άγχος και να φοβόμαστε σημαίνει ότι δεν αντιλαμβανόμαστε το βαθύτερο νόημα των συμβάντων.

Απαισιόδοξος είναι αυτός που όταν έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά, διαλέγει και τα δύο.
Όσκαρ Ουάιλντ

Δεν μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, μπορούμε όμως να πάμε σε καλύτερους καιρούς από εδώ και μπρος.
Αργά, σταδιακά, αλλά σταθερά...

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ !!!

Σημείωση: η αναδημοσίευση του παρόντος επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή

Έχουμε ζήσει και καλύτερους καιρούς (τουλάχιστον έτσι φαινόταν) λένε όλοι.
Έχουν υπάρξει όμως και χειρότεροι καιροί.
Το τί θα ζήσουμε είναι μυστικό του "κρυμμένου" μέλλοντος.
Το θέμα είναι τί κάνουμε εμείς τώρα...

Το ανθρώπινο μυαλό έχει την καλλιεργημένη με άπειρους τρόπους τάση να ανησυχεί για τα μελλούμενα.
Αυτό είναι δύσκολο να αποφευχθεί για την πλειοψηφία των ανθρώπινων ψυχών.
Όμως αυτή η καλλιεργημένη τάση περιέχει συνήθως υπερβολική ανησυχία, δίνοντας έμφαση στις πιθανές αρνητικές εκδοχές, κυρίως, ενώ υπάρχουν και οι θετικές.

Αποτέλεσμα;;;

Συνήθως υποφέρουμε και ανησυχούμε πολύ περισσότερο απ' όσο χρειάζεται.
Αυτό το αντιλαμβανόμαστε εκ των υστέρων, αφού συμβούν τα γεγονότα που μας τρομάζουν.
Σχεδόν πάντα (αν όχι πάντα) αν είμαστε παρατηρητές του εαυτού μας, θα δούμε ότι οι ανησυχίες μας με όλα τα επακόλουθά τους ήταν υπερβολικά διευρυμένες.

Υποφέρουμε πολύ περισσότερο από την αναμονή μίας δυσκολίας, παρά από την ίδια την δυσκολία, όταν εμφανιστεί.

Όλοι έχουμε μέσα μας την δύναμη και για να αντέξουμε και για να διαχειριστούμε τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής, όταν τις ζούμε στο παρόν.
Όταν τις φανταζόμαστε, μοιάζουν πιό τρομακτικές, με αποτέλεσμα να "σκοτώνουμε" και τις όποιες χαρές του παρόντος.

Όχι άλλη στενοχώρια στην ζωή μας!

Μας φτάνουν οι υπαρκτές, ας μην τις επιβαρύνουμε με τις δικές μας υποκειμενικές φαντασιακές δυσκολίες, που προέρχονται από φόβο χειροτέρευσης.
Όταν έρθουν, θα τις αντιμετωπίσουμε σε ζωντανό χρόνο και θα βγάλουμε από τις "αποθήκες" του βαθύτερου εαυτού μας και ικανότητες και δύναμη.

Το 2022, ως παγκόσμιο έτος 6, είναι κάπως πιό ήρεμο, πιό γαλήνιο, πιό ισορροπημένο και συμφιλιωτικό.
Δεν έχει την πληθώρα των απρόβλεπτων γεγονότων και την τεράστια ένταση "χωρίς ανάσα" του 2021 (παγκόσμιο έτος 5).
Βέβαια τον σημαντικότερο ρόλο παίζουν οι προσωπικοί αριθμοί του καθενός (προσωπικός αριθμός έτους - προσωπική χροιά - προσωπική πνευματική γέφυρα), αλλά επειδή είμαστε μέρος ενός άρρηκτα συνδεδεμένου συνόλου, σίγουρα είμαστε και στην επιρροή του παγκόσμιου γίγνεσθαι και του έτους 6.

Τα γεγονότα του έτους 6 μπορεί να περιέχουν και δύσκολες καταστάσεις, αλλά η ίδια η ενέργεια του αριθμού δίνει την δυνατότητα για πιό εύκολη διαχείριση με περισσότερη ψυχική ηρεμία και αφήνει και περιθώρια για χαλάρωση και απόλαυση ωραίων γαλήνιων στιγμών.

Είθε!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή