Μεταβαίνουμε από το παγκόσμιο έτος 8 (2024) σε παγκόσμιο έτος 9 (2025).

Κλείνει για την ανθρωπότητα ένας κρίσιμος κύκλος που άνοιξε το 2017 (παγκόσμιο έτος 1) και θα ανοίξει ένας νέος κύκλος το 2026.

Το 9 είναι αριθμός ολοκλήρωσης και τελικού απολογισμού για τα πεπραγμένα του 9ετούς κύκλου που κλείνει.

Το 9 ως αριθμός χρονιάς λειτουργεί ως ο "γέρων" σοφός δάσκαλος.

Περιέχει υλοποίηση Συμπαντικών Αληθειών, Ιερής Δικαιοσύνης και δώρων ή "σκληρών" μαθημάτων, ανάλογα με το τί αντιστοιχεί στις πράξεις μας ως ανθρωπότητα.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι:

• όποια κατάσταση δεν ήταν λειτουργική και ωφέλιμη για εμάς θα κλείσει. Μπορεί να μην το βλέπουμε ότι δεν είναι λειτουργική, ή να το βλέπουμε αλλά προτιμούσαμε να κάνουμε ότι ... δεν το βλέπουμε
• όποια κατάσταση ήταν λειτουργική και ωφέλιμη για εμάς για κάποιο χρονικό διάστημα αλλά τώρα πιά δεν είναι, θα κλείσει 
• μπορεί να απομακρυνθούμε από ανθρώπους και καταστάσεις που αποτρέπουν την πορεία μας στην ζωή και στην εξέλιξή μας
• υπάρχει πολύ έντονη εσωτερικά η αίσθηση της ανασκόπησης και του απολογισμού.
  Αυτό μπορεί να βιωθεί ως σκληρή αυτοκριτική, που οδηγεί σε πικρίες, ενοχές κλπ, και τότε το έτος 9 μας δημιουργεί χαμηλή αυτοπεποίθηση και πεσμένη διάθεση.
  Μπορεί όμως να βιωθεί ως αντικειμενική αξιολόγηση των σφαλμάτων μας, ώστε στο μέλλον να πράξουμε καλύτερα και σοφότερα

Το έτος 9 ως αριθμός Ιερής Δικαιοσύνης δίνει ακριβοδίκαια ό,τι έχει να δώσει.

Για ό,τι έχει γίνει σωστά μέσα στον 9ετή κύκλο (2017-2025), δίνει δώρα και ανταμοιβές, χωρίς να είναι καθόλου ... φειδωλό σε αυτό.

Για ό,τι όμως ήταν λανθασμένο, εκούσια ή ακούσια, φέρνει έντονα γεγονότα, όχι και τόσο ευχάριστα, με σκοπό να ξεκαθαρίσει και να απομακρύνει ό,τι δεν χρειάζεται πιά. Θέλει να μας απαλλάξει από τα "βαρίδια" του παρελθόντος, ώστε να ξεκινήσουμε με νέα "φτερά" καινούργιο κύκλο το 2026.

Η δική μας στάση ως συλλογική συνειδητότητα θα ρυθμίσει τελικά πώς θα το βιώσουμε.

Χωρίς να πάψουμε να είμαστε μέρος του όλου και να μας επηρεάζει το παγκόσμιο γίγνεσθαι, ως άτομα μπορούμε να έχουμε ο καθένας τον δικό του δρόμο και τα δικά του αποτελέσματα.
Ο δρόμος της "σωτηρίας" ήταν ανέκαθεν μοναχικός...

Όταν μία πόρτα κλείνει, μία άλλη ανοίγει. Συχνά όμως λυπόμαστε τόσο για την πόρτα που έκλεισε, που δεν μπορούμε να δούμε την νέα πόρτα που ανοίγει για εμάς.
Graham Bell

Να σου πω ένα μυστικό φίλε μου. Μην περιμένεις την Ημέρα της Κρίσης. Έρχεται κάθε μέρα.
Αλμπέρ Καμύ

Καλή φωτισμένη και αφυπνισμένη νέα χρονιά, με δύναμη και αντοχή!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή

Έχουμε υπέροχες ιδέες, απόψεις, γνώσεις, θεωρίες και όλα τα καλά ... του κόσμου στο νοητικό μας, αλλά η ζωή ρυθμίζεται από αυτά που κάνουμε κάθε μία ημέρα της ζωής μας και όχι από αυτά που λέμε γενικά και θεωρητικά.

Πώς συμπεριφερόμαστε:

• σε απρόσμενα δύσκολα γεγονότα;
• σε αγενείς, παράλογες και ίσως προσβλητικές συμπεριφορές εκ μέρους των άλλων;
• σε πρακτικές αναποδιές που χαλάνε την ροή της ημέρας;
• σε εντάσεις και καυγάδες στις σχέσεις με οικείους;
• στην ακατανίκητη επιθυμία ενίοτε να φανούμε ανώτεροι από τους άλλους για να καλύψουμε το κενό της ματαιοδοξίας μας;
  

Μηπως η ζωή μας είναι γεμάτη με ανεπιθύμητα γεγονότα σε σχέσεις, υγεία κλπ και εμείς θεωρούμε ότι είμαστε "πνευματικά" εξυψωμένοι;

Αν ναι, τότε μάλλον αρεσκόμαστε να ζούμε με ψευδαισθήσεις και φαντασιώσεις εσωτερικού μεγαλείου, που όμως δεν επαληθεύονται καθόλου στην πράξη.
Επομένως είναι ανόητες (χωρίς νόηση) και ανούσιες (χωρίς ουσία).

Ζωή είναι μόνον η καθημερινότητα

Δεν είναι οι δυο-τρεις εξαιρετικές στιγμές που ζήσαμε και όλα ήταν ρόδινα (ή θα θέλαμε να ζήσουμε).
Το ήθος και η αρετή (με την αρχαιοελληνική έννοια) φαίνονται μόνον στην δράση μας κάθε μία ημέρα της ζωής μας.

Μέσα στην κάθε ημέρα αν

• διαχειριζόμαστε το κάθε τί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο που μπορούμε εμείς προσωπικά και
• έχουμε ένα περίσσευμα, παρά τις όποιες δυσκολίες, να παίρνουμε και κάποια χαρά και απόλαυση από τα απλά της καθημερινότητας

τότε παράγουμε σωστά το σημαντικό μικρό έργο που αντιστοιχεί στην τρέχουσα ημέρα.

Αν αυτό είναι στάση ζωής που επαναλαμβάνεται, τότε στο πέρασμά μας από το γήινο πεδίο θα έχουμε παράγει ένα μεγάλο έργο με την έννοια της χρησιμότητας και ωφελιμότητας στον εαυτό μας και τους άλλους.

Αυτός είναι ο αληθινός δρόμος της καλής ζωής και δεν χρειάζεται φανταχτερό περιτύλιγμα, διότι το εσωτερικό μας βίωμα θα περιέχει ευδαιμονία, χαρά και αρκετή εσωτερική γαλήνη.
Αυτά δεν αγοράζονται με όλα τα λεφτά του κόσμου.

Ας κάνουμε κάθε μέρα το καλύτερο δυνατόν σε ό,τι μπορούμε, χωρίς να συγκρινόμαστε με άλλους βέβαια.

Είναι απλό και ταυτόχρονα μεγάλο.
Υπηρετείς την ανθρωπότητα υπηρετώντας την αλήθεια με απλότητα.

Ευδαιμονία δεν είναι η κτήση της αρετής, αλλά η χρήση της
Αρχύτας ο Ταραντίνος

Η ζωή μου είναι το μήνυμά μου
Μαχάτμα Γκάντι

Η καλή τύχη είναι σύντροφος της αρετής
(λατινικό ρητό)

...και την καλή τύχη την χρειαζόμαστε πάντα και ειδικά σε ρευστούς ταραχώδεις καιρούς.

Μπορούμε!

Καλό χειμερινό ηλιοστάσιο!!!

Σημείωση: Η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή

Οι άνθρωποι μεγαλώνουν ηλικιακά σύμφωνα με την γήινη μέτρηση του χρόνου (πόσες περιστροφές ... έκανε η γη γύρω από τον ήλιο!).

Τί μεγαλώνει όμως στ' αλήθεια;

• Το φύσικό τους σώμα σίγουρα, όχι με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Αυτό είναι γνωστό ότι εξαρτάται από πολλές παραμέτρους.
• Το νοητικό τους σώμα (διαμορφώνεται από το σύνολο των σκέψεών μας στην καθημερινότητα διά βίου) κάνει φιλότιμες προσπάθειες να ωριμάσει. Τα αποτελέσματα είναι αβέβαια, αλλα ... το παλεύει.
• Το συναισθηματικό τους σώμα (διαμορφώνεται από το σύνολο των συναισθημάτων μας στην καθημερινότητα διά βίου) όμως είναι συνήθως τόσο τραυματισμένο που έχει καθηλωθεί το πολύ σε ηλικία 10-12 ετών, συνήθως και λιγότερο.

Τα συναισθήματα που έχει αισθανθεί ως παιδί 0-7 ετών, το πολύ μέχρι 10 ετών, συνοδεύουν τον άνθρωπο σε όλη του την ζωή.
Συνέπεια αυτού είναι ότι επηρεάζουν τις σκέψεις του και κατ' επέκταση την συμπεριφορά του, την δράση του, τις επιλογές του, τις σχέσεις του και τον τρόπο αντιμετώπισης όλων των δυσκολιών σε προσωπικό - κοινωνικό - πολιτικό - παγκόσμιο επίπεδο.

Στην πράξη, μεγάλο μέρος της πλειοψηφίας των ανθρώπων γύρω μας είναι ανώριμα παιδιά, που ενώ το φυσικό τους σώμα έχει μεγαλώσει, το συναισθηματικό τους σώμα είναι καθηλωμένο σε παιδική ή το πολύ εφηβική ηλικία, ενώ οι συνθήκες τους καλούν να φερθούν ως ενήλικες.
Όμως ό,τι θυμός, πικρίες, φοβίες, ανασφάλειες, αμφιβολίες κλπ έχουν μείνει μέσα τους ανεπίλυτα και έχουν τραυματίσει το συναισθηματικό τους σώμα είναι εκεί και εκδηλώνονται στην συμπεριφορά τους.
Το αποτέλεσμα είναι να συμπεριφέρονται με την ανωριμότητα του παιδιού (όχι με τα καλά χαρακτηριστικά του) σε όλες τις αλληλεπιδράσεις ενηλίκων σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης.

Στην καθημερινότητά μας στο γήνιο πεδίο ζούμε μόνον αυτό!

Είναι ελάχιστοι εκείνοι που κατάφεραν να συνεχίσουν την ανάπτυξη του συναισθηματικού τους σώματος ταυτόχρονα με την ανάπτυξη του φυσικού.
Πριν βιαστούμε να θεωρήσουμε ότι όλοι οι άλλοι είναι συναισθηματικά ανώριμοι και εμείς είμαστε οι ώριμοι, χρειάζεται πολλή ... αυτοπαρατήρηση, περίσκεψη και πάνω απ' όλα ειλικρίνεια με τον εαυτό μας. Είναι μακρύς ο δρόμος της ωριμότητας του συναισθηματικού σώματος και δεν έχει σχεδόν καθόλου ροδοπέταλα!

Οι φιλόσοφοι, οι μεγάλοι διανοητές, οι πνευματικοί δάσκαλοι προτείνουν ότι χρειάζεται να αισθανόμαστε και να εκφράζουμε στις σχέσεις μας με τους άλλους ψυχραιμία, νηφαλιότητα, κατανόηση, συμπόνια, συνανθρωπισμό, ανεκτικότητα, επιείκεια και ... ουκ έσται τέλος άλλες αρετές.

Πολύ σωστός και πολύ ωραιός στόχος, άντε να τον πετύχεις όμως στην πράξη!

Είναι πολύ ψηλά ο πήχυς και γι' αυτό ως ανθρωπότητα υστερούμε πολύ σε αυτό στην πράξη, ενώ δεν μας λείπουν καθόλου οι φιλοσοφικές - πνευματικές καθοδηγήσεις.

Υπάρχει λύση σε αυτό;

Ναι, είναι απλό και εύκολο.
Να κάνουμε μία μόνο σκέψη όταν συνυπάρχουμε με ανθρώπους, από τους πιό κοντινούς μας έως τους πιό μακρινούς.
Να βλέπουμε και να γνωρίζουμε ότι μιλάμε με ενήλικες, αλλα να έχουμε πάντα στο νου μας ότι πίσω από αυτήν την φαινομενικότητα μιλάμε συνήθως με ένα παιδί που η συναισθηματική του ωριμότητα καθηλώθηκε σε παιδική ηλικία.
Δεν κατηγορούμε κανέναν γι' αυτό, απλώς περιγράφουμε μιά πραγματικότητα που την επαληθεύει η ίδια η ζωή στην πράξη.

Κανένας στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος, χωρίς σοβαρή ψυχική ασθένεια, δεν μπορεί να θυμώσει και να τα βάλει με ένα παιδί.
Τότε, ως εκ θαύματος, βγαίνουν από μέσα μας αυθόρμητα και φυσικά όλες οι αρετές που προτείνουν οι φιλοσοφικές διδασκαλίες.

Βλέποντας, χωρίς να το εκφράσουμε φανερά, πίσω από κάθε ενήλικα το τραυματισμένο συναισθηματικά παιδί που κουβαλάει μέσα του είναι τόσο εύκολο να είμαστε επιεικείς και ανεκτικοί και ψύχραιμοι...
Αυτή η στάση μας βοηθάει και τον άλλο να ηρεμήσει και να βγάλει ό,τι καλό έχει μέσα του, όσο μπορεί και όσο του επιτρέπουν τα βιώματά του.
Μιά απλή σκέψη δική μας είναι, και όμως τόσο αποτελεσματικά θαυματουργή.

Το να βλέπουμε τον εαυτό μας, όπως τον βλέπουν οι άλλοι, είναι πολυ χρήσιμο χάρισμα. Είναι εξ ίσου σημαντική ικανότητα να βλέπουμε τους άλλους όπως βλέπουν οι ίδιοι τον εαυτό τους.
Άλντους Χάξλεϋ

Είσαι μόνο ένας κομπάρσος στο έργο όλων των άλλων.
Θέοντορ Ρούσβελτ

Άρα, ας θυμόμαστε πάντα, ότι οι αληθινά σοβαροί άνθρωποι δεν παίρνουν τίποτα πολύ στα σοβαρά.
Ας απολαύσουμε όσο δύσκολο και να είναι, αυτό το περίεργο "παιχνίδι" που λέγεται "ζω στον πλανήτη γη".

Καλή φθινοπωρινή ισημερία!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή.

Για να αγαπάμε τον Εαυτό μας πρέπει να βλέπουμε (δεχόμαστε) τους άλλους όπως είναι, δηλαδή η εικόνα να είναι ακέραιη (χωρίς δραματοποίηση - ωραιοποίηση - κατάκριση) και μετά επιλέγουμε τί θα κάνουμε.
Δέχομαι τον άλλον όπως είναι δεν σημαίνει ότι πιέζω τον εαυτό μου να μείνει μαζί του, αλλά βλέπω την πραγματικότητα όπως είναι και παίρνω τις αποφάσεις μου για το πώς θα δράσω.

Πόση ψυχική ταλαιπωρία και πόσος πόνος προκύπτει από το γεγονός ότι, ενώ έχουμε όλα τα σημάδια, αρνούμαστε να αποδεχθούμε ότι οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε σε κάθε μορφή σχέσης, έχουν κάποια πολύ αρνητικά χαρακτηριστικά που αντιβαίνουν στις αρχές και τις αξίες μας.
Έχουν ελαττώματα και αδυναμίες που μας είναι δυσβάστακτα για τα δικά μας ζητούμενα.

Τα σημάδια μέσω γεγονότων είναι εκεί, μας "μιλάνε" αλλά εμείς είτε τα ωραιοποιούμε (διότι έτσι μας βολεύει), είτε τα δραματοποιούμε (διότι επαναπαυόμαστε στον ρόλο του αδικημένου θύματος), είτε σπαταλάμε την ενέργειά μας να τα κατακρίνουμε χωρίς ουσιαστική δράση όμως.

Αποτέλεσμα;

Δυσανασχετούμε, φθειρόμαστε χάνοντας την ενέργειά μας, όμως λύση δεν βρίσκουμε και η κατάσταση διαιωνίζεται, ο χρόνος κυλάει... και κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και ενέργεια από την ζωή μας, διότι τον σπαταλήσαμε νομίζοντας κάθε φορά ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
Τα πράγματα όμως σχετικά με τις συμπεριφορές των άλλων δεν αλλάζουν επειδή το θέλουμε εμείς!

Τί μπορούμε να κάνουμε;

Να αποδεχθούμε ότι οι άνθρωποι είναι όπως είναι. Δεν είμαστε εμείς οι κριτές τους.
Εμείς θα αποδεχθούμε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα στις συμπεριφορές των άλλων (χωρίς να τους κατακρίνουμε) και μετά επιδιώκουμε να κάνουμε κάποιες διορθωτικές κινήσεις στην δική μας διαχείριση των καταστάσεων που δεν μας αρέσουν.

• αν προκύψει κάποια βελτίωση στην κατάσταση, καλώς η σχέση συνεχίζεται
• αν, έστω και με την αλλαγή της δικής μας διαχείρισης δυσαρμονικών καταστάσεων δεν προκύπτει βελτίωση, απομακρυνόμαστε με τον πιό απλό τρόπο που θα βρούμε

Άλλη λύση δεν υπάρχει!

Όμως συμβαίνει κάτι μαγικό!

Όταν αποφασίσουμε να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι, όσο οδυνηρή και να είναι, απελευθερώνεται από μέσα μας όλη η ενέργεια που χρησιμοποιούμε για την αλλοίωσή της και γινόμαστε πιό ήρεμοι και απίστευτα δημιουργικοί στην εύρεση λύσεων σε όποια κατάσταση και να προκύψει.
Φεύγει από επάνω μας το τεράστιο βάρος της προσπάθειας να αλλαξουμε το υπαρκτό για να το κάνουμε κάτι που δεν γίνεται να συμβεί.
Έτσι η ζωή γίνεται πιό απλή και πιό εύκολη σε όλα.
Χρειάζεται όμως να γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα: η αποδοχή της πραγματικότητας όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.

Ευδαιμονία δεν είναι η κτήση της αρετής, αλλά η χρήση της.
Αρχύτας ο Ταραντίνος

Καλό θερινό ηλιοστασιο με φώτιση!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή