Οι άνθρωποι μεγαλώνουν ηλικιακά σύμφωνα με την γήινη μέτρηση του χρόνου (πόσες περιστροφές ... έκανε η γη γύρω από τον ήλιο!).

Τί μεγαλώνει όμως στ' αλήθεια;

• Το φύσικό τους σώμα σίγουρα, όχι με τον ίδιο τρόπο σε όλους. Αυτό είναι γνωστό ότι εξαρτάται από πολλές παραμέτρους.
• Το νοητικό τους σώμα (διαμορφώνεται από το σύνολο των σκέψεών μας στην καθημερινότητα διά βίου) κάνει φιλότιμες προσπάθειες να ωριμάσει. Τα αποτελέσματα είναι αβέβαια, αλλα ... το παλεύει.
• Το συναισθηματικό τους σώμα (διαμορφώνεται από το σύνολο των συναισθημάτων μας στην καθημερινότητα διά βίου) όμως είναι συνήθως τόσο τραυματισμένο που έχει καθηλωθεί το πολύ σε ηλικία 10-12 ετών, συνήθως και λιγότερο.

Τα συναισθήματα που έχει αισθανθεί ως παιδί 0-7 ετών, το πολύ μέχρι 10 ετών, συνοδεύουν τον άνθρωπο σε όλη του την ζωή.
Συνέπεια αυτού είναι ότι επηρεάζουν τις σκέψεις του και κατ' επέκταση την συμπεριφορά του, την δράση του, τις επιλογές του, τις σχέσεις του και τον τρόπο αντιμετώπισης όλων των δυσκολιών σε προσωπικό - κοινωνικό - πολιτικό - παγκόσμιο επίπεδο.

Στην πράξη, μεγάλο μέρος της πλειοψηφίας των ανθρώπων γύρω μας είναι ανώριμα παιδιά, που ενώ το φυσικό τους σώμα έχει μεγαλώσει, το συναισθηματικό τους σώμα είναι καθηλωμένο σε παιδική ή το πολύ εφηβική ηλικία, ενώ οι συνθήκες τους καλούν να φερθούν ως ενήλικες.
Όμως ό,τι θυμός, πικρίες, φοβίες, ανασφάλειες, αμφιβολίες κλπ έχουν μείνει μέσα τους ανεπίλυτα και έχουν τραυματίσει το συναισθηματικό τους σώμα είναι εκεί και εκδηλώνονται στην συμπεριφορά τους.
Το αποτέλεσμα είναι να συμπεριφέρονται με την ανωριμότητα του παιδιού (όχι με τα καλά χαρακτηριστικά του) σε όλες τις αλληλεπιδράσεις ενηλίκων σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης.

Στην καθημερινότητά μας στο γήνιο πεδίο ζούμε μόνον αυτό!

Είναι ελάχιστοι εκείνοι που κατάφεραν να συνεχίσουν την ανάπτυξη του συναισθηματικού τους σώματος ταυτόχρονα με την ανάπτυξη του φυσικού.
Πριν βιαστούμε να θεωρήσουμε ότι όλοι οι άλλοι είναι συναισθηματικά ανώριμοι και εμείς είμαστε οι ώριμοι, χρειάζεται πολλή ... αυτοπαρατήρηση, περίσκεψη και πάνω απ' όλα ειλικρίνεια με τον εαυτό μας. Είναι μακρύς ο δρόμος της ωριμότητας του συναισθηματικού σώματος και δεν έχει σχεδόν καθόλου ροδοπέταλα!

Οι φιλόσοφοι, οι μεγάλοι διανοητές, οι πνευματικοί δάσκαλοι προτείνουν ότι χρειάζεται να αισθανόμαστε και να εκφράζουμε στις σχέσεις μας με τους άλλους ψυχραιμία, νηφαλιότητα, κατανόηση, συμπόνια, συνανθρωπισμό, ανεκτικότητα, επιείκεια και ... ουκ έσται τέλος άλλες αρετές.

Πολύ σωστός και πολύ ωραιός στόχος, άντε να τον πετύχεις όμως στην πράξη!

Είναι πολύ ψηλά ο πήχυς και γι' αυτό ως ανθρωπότητα υστερούμε πολύ σε αυτό στην πράξη, ενώ δεν μας λείπουν καθόλου οι φιλοσοφικές - πνευματικές καθοδηγήσεις.

Υπάρχει λύση σε αυτό;

Ναι, είναι απλό και εύκολο.
Να κάνουμε μία μόνο σκέψη όταν συνυπάρχουμε με ανθρώπους, από τους πιό κοντινούς μας έως τους πιό μακρινούς.
Να βλέπουμε και να γνωρίζουμε ότι μιλάμε με ενήλικες, αλλα να έχουμε πάντα στο νου μας ότι πίσω από αυτήν την φαινομενικότητα μιλάμε συνήθως με ένα παιδί που η συναισθηματική του ωριμότητα καθηλώθηκε σε παιδική ηλικία.
Δεν κατηγορούμε κανέναν γι' αυτό, απλώς περιγράφουμε μιά πραγματικότητα που την επαληθεύει η ίδια η ζωή στην πράξη.

Κανένας στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος, χωρίς σοβαρή ψυχική ασθένεια, δεν μπορεί να θυμώσει και να τα βάλει με ένα παιδί.
Τότε, ως εκ θαύματος, βγαίνουν από μέσα μας αυθόρμητα και φυσικά όλες οι αρετές που προτείνουν οι φιλοσοφικές διδασκαλίες.

Βλέποντας, χωρίς να το εκφράσουμε φανερά, πίσω από κάθε ενήλικα το τραυματισμένο συναισθηματικά παιδί που κουβαλάει μέσα του είναι τόσο εύκολο να είμαστε επιεικείς και ανεκτικοί και ψύχραιμοι...
Αυτή η στάση μας βοηθάει και τον άλλο να ηρεμήσει και να βγάλει ό,τι καλό έχει μέσα του, όσο μπορεί και όσο του επιτρέπουν τα βιώματά του.
Μιά απλή σκέψη δική μας είναι, και όμως τόσο αποτελεσματικά θαυματουργή.

Το να βλέπουμε τον εαυτό μας, όπως τον βλέπουν οι άλλοι, είναι πολυ χρήσιμο χάρισμα. Είναι εξ ίσου σημαντική ικανότητα να βλέπουμε τους άλλους όπως βλέπουν οι ίδιοι τον εαυτό τους.
Άλντους Χάξλεϋ

Είσαι μόνο ένας κομπάρσος στο έργο όλων των άλλων.
Θέοντορ Ρούσβελτ

Άρα, ας θυμόμαστε πάντα, ότι οι αληθινά σοβαροί άνθρωποι δεν παίρνουν τίποτα πολύ στα σοβαρά.
Ας απολαύσουμε όσο δύσκολο και να είναι, αυτό το περίεργο "παιχνίδι" που λέγεται "ζω στον πλανήτη γη".

Καλή φθινοπωρινή ισημερία!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή.

Για να αγαπάμε τον Εαυτό μας πρέπει να βλέπουμε (δεχόμαστε) τους άλλους όπως είναι, δηλαδή η εικόνα να είναι ακέραιη (χωρίς δραματοποίηση - ωραιοποίηση - κατάκριση) και μετά επιλέγουμε τί θα κάνουμε.
Δέχομαι τον άλλον όπως είναι δεν σημαίνει ότι πιέζω τον εαυτό μου να μείνει μαζί του, αλλά βλέπω την πραγματικότητα όπως είναι και παίρνω τις αποφάσεις μου για το πώς θα δράσω.

Πόση ψυχική ταλαιπωρία και πόσος πόνος προκύπτει από το γεγονός ότι, ενώ έχουμε όλα τα σημάδια, αρνούμαστε να αποδεχθούμε ότι οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε σε κάθε μορφή σχέσης, έχουν κάποια πολύ αρνητικά χαρακτηριστικά που αντιβαίνουν στις αρχές και τις αξίες μας.
Έχουν ελαττώματα και αδυναμίες που μας είναι δυσβάστακτα για τα δικά μας ζητούμενα.

Τα σημάδια μέσω γεγονότων είναι εκεί, μας "μιλάνε" αλλά εμείς είτε τα ωραιοποιούμε (διότι έτσι μας βολεύει), είτε τα δραματοποιούμε (διότι επαναπαυόμαστε στον ρόλο του αδικημένου θύματος), είτε σπαταλάμε την ενέργειά μας να τα κατακρίνουμε χωρίς ουσιαστική δράση όμως.

Αποτέλεσμα;

Δυσανασχετούμε, φθειρόμαστε χάνοντας την ενέργειά μας, όμως λύση δεν βρίσκουμε και η κατάσταση διαιωνίζεται, ο χρόνος κυλάει... και κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και ενέργεια από την ζωή μας, διότι τον σπαταλήσαμε νομίζοντας κάθε φορά ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
Τα πράγματα όμως σχετικά με τις συμπεριφορές των άλλων δεν αλλάζουν επειδή το θέλουμε εμείς!

Τί μπορούμε να κάνουμε;

Να αποδεχθούμε ότι οι άνθρωποι είναι όπως είναι. Δεν είμαστε εμείς οι κριτές τους.
Εμείς θα αποδεχθούμε ότι αυτή είναι η πραγματικότητα στις συμπεριφορές των άλλων (χωρίς να τους κατακρίνουμε) και μετά επιδιώκουμε να κάνουμε κάποιες διορθωτικές κινήσεις στην δική μας διαχείριση των καταστάσεων που δεν μας αρέσουν.

• αν προκύψει κάποια βελτίωση στην κατάσταση, καλώς η σχέση συνεχίζεται
• αν, έστω και με την αλλαγή της δικής μας διαχείρισης δυσαρμονικών καταστάσεων δεν προκύπτει βελτίωση, απομακρυνόμαστε με τον πιό απλό τρόπο που θα βρούμε

Άλλη λύση δεν υπάρχει!

Όμως συμβαίνει κάτι μαγικό!

Όταν αποφασίσουμε να δούμε την πραγματικότητα όπως είναι, όσο οδυνηρή και να είναι, απελευθερώνεται από μέσα μας όλη η ενέργεια που χρησιμοποιούμε για την αλλοίωσή της και γινόμαστε πιό ήρεμοι και απίστευτα δημιουργικοί στην εύρεση λύσεων σε όποια κατάσταση και να προκύψει.
Φεύγει από επάνω μας το τεράστιο βάρος της προσπάθειας να αλλαξουμε το υπαρκτό για να το κάνουμε κάτι που δεν γίνεται να συμβεί.
Έτσι η ζωή γίνεται πιό απλή και πιό εύκολη σε όλα.
Χρειάζεται όμως να γίνει το πρώτο μεγάλο βήμα: η αποδοχή της πραγματικότητας όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.

Ευδαιμονία δεν είναι η κτήση της αρετής, αλλά η χρήση της.
Αρχύτας ο Ταραντίνος

Καλό θερινό ηλιοστασιο με φώτιση!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή

Η αυτοπεποίθηση είναι το 3ο σκαλοπάτι της σκάλας που χρειάζεται να ανέβουμε και δεν θα φτάσουμε ποτέ εκεί, αν δεν πατήσουμε πρώτα στέρεα στο 1ο σκαλοπάτι και μετά στο 2ο.
Θεωρώντας την αυτοπεποίθηση 1ο σκαλοπάτι, δεν φτάνουμε πουθενά.
Ποιά είναι τα 4 σκαλοπάτια;