Όλα στους σημερινούς καιρούς είναι σαθρά και αβέβαια.
Η αίσθηση παγκοσμίως και ... εγχωρίως είναι ότι δεν ξέρουμε τί μας ξημερώνει κάθε νέα ημέρα.

Αυτά ισχύουν σε όλους τους τομείς.
- Σε σχέσεις φιλικές - συντροφικές - οικογενειακές και επαγγελματικές
- Σε κοινωνικό επίπεδο
- Σε οικονομικό επίπεδο
- Σε θέματα ασφάλειας προσωπικής, κοινωνικής, εθνικής και παγκόσμιας
- Ξαφνικές ανατροπές σε ό,τι θεωρούσαμε σταθερό και σίγουρο

Είναι όμως η αβεβαιότητα που δημιουργούν όλα αυτά τόσο καταστρεπτική ή μήπως όχι;

Η αβεβαιότητα είναι απαραίτητο στάδιο της μεταμόρφωσης (Αναξαγόρας).

Η αναζήτηση για σιγουριά εμποδίζει τον δρόμο για το νόημα. Η αβεβαιότητα είναι εκείνη η κατάσταση που ωθεί τις δυνατότητές μας να ξεδιπλωθούν.
Έριχ Φρομ

Όλες οι αλλαγές, ακόμη κι οι πιό επιθυμητές, έχουν την μελαγχολία τους.
Ανατόλ Φρανς

Αυτή η μελαγχολία είναι που μας μπερδεύει, μας καταβάλλει και μας δημιουργεί σύγχυση.
Είναι απλώς ένα στάδιο, μία χρονική περίοδος της ζωής μας που μας πάει κάπου αλλού.

Η δημιουργικότητα προϋποθέτει να έχουμε το θάρρος να εγκαταλείψουμε βεβαιότητες.
Έριχ Φρομ

Δεν ήταν όλα αυτά στα οποία είχαμε βολευτεί και μας έδιναν την αίσθηση της σιγουριάς και τόσο "καλά καμωμένα".
Υπήρχαν πολλά πράγματα που κρύβαμε κάτω από το χαλί χάριν μίας υποτιθέμενης ισορροπίας και ευημερίας.
Πόσο να διατηρηθούν πιά αυτές οι ψεύτικες επιφάσεις, βασισμένες σε φαινομενικότητες και όχι ουσία;

Μήπως ήρθε ο καιρός να εξετάσουμε την γνησιότητα και αυθεντικότητα πρώτα του εαυτού μας και μετά όλων όσων υποστηρίζαμε ως σωστά με λιγότερο ή περισσότερο φανατισμό;

Ακριβώς αυτό είναι το ζητούμενο στους άμεσα μελλοντικούς καιρούς.
Γι' αυτό ας μην εκπλησσόμαστε και τόσο πολύ για ό,τι συμβαίνει.
Είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται να συμβεί. Αυτή η αβεβαιότητα θα μας ανοίξει και την πόρτα της ελπίδας για κάτι νέο.

Ο Θεός δεν στέλνει την απόγνωση για να μας σκοτώσει. Την στέλνει για να μας ξυπνήσει σε μία νέα ζωή.
Έρμαν Έσσε (Νόμπελ 1946)

Μέσα από το βάδισμα σε κινούμενη άμμο και αφού αναθεωρήσουμε πολλά που θεωρούσαμε ως σωστά, θα έρθει κάτι καινούργιο σίγουρα καλύτερο από πριν.
Το θέμα είναι να αντέξουμε αυτήν την σαθρότητα και να βγούμε αλώβητοι (=χωρίς φυσική ή ηθική ζημιά, σώοι, αυτοί που δεν τραυματίστηκαν).

Ακόμη και οι δειλοί μπορούν να αντέξουν τις δυσκολίες. Μόνον οι γενναίοι αντέχουν την αβεβαιότητα.

Το παιγνίδι με ανοιχτά χαρτιά ούτε αποδίδει ούτε έχει γούστο. Μιμήσου τον Θεό, που μας κρατάει σε εγρήγορση και αβεβαιότητα.
Baltasar Gracian (Ισπανός συγγραφέας)

Omnia mutantur, nihil interit (όλα αλλάζουν, τίποτα δεν χάνεται)
Οβίδιος

Καλό μας χειμερινό ηλιοστάσιο!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή

Οι άνθρωποι αλλάζουν μόνον σε τέσσερις περιπτώσεις.

1. στην εφηβεία
2. στην κλιμακτήριο (συμβαίνει όχι τόσο ορατά και στους άντρες)
3. σε σοκ ή αδιέξοδο
4. όταν συνειδητά επιδιώκουν την αλλαγή με ζητούμενο την βελτίωση, δηλαδή μετάβαση σε κατάσταση καλύτερη από αυτήν που βρίσκονται (όχι αλλαγή για ... χάρη της αλλαγής)

Στις δύο πρώτες περιπτώσεις την αλλαγή την ορίζει η ίδια η φύση, μέσω ορμονικών αλλαγών που επιδρούν στον ψυχισμό του ατόμου, θετικά ή αρνητικά, ανάλογα με την διαχείριση.
Είναι αναπόφευκτες αλλαγές.

Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι κάθε άτομο ξεχωριστά και η ανθρωπότητα ολόκληρη εξελίσσεται συνήθως μέσα από ΣΟΚ και ΑΔΙΕΞΟΔΑ.

Είναι λίγοι αναλογικά οι άνθρωποι οι οποίοι και θέλουν και κυρίως μπορούν να αλλάξουν και να εξελιχθούν ακολουθώντας την 4η περίπτωση.

Η πραγματικότητα δειχνει ότι οι άνθρωποι και σε προσωπικό και σε κοινωνικό επίπεδο επιλέγουν για ... διάφορους λόγους τον οδυνηρότερο τρόπο για να κάνουν τις αλλαγές τους.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ - ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ!

Πώς λειτουργεί η Συμπαντική Νομοτέλεια όταν είναι απαραίτητο να κάνουμε αλλαγές σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο;

Πρώτο στάδιο: πρώτα μας δίνει σημάδια μέσω ορατών γεγονότων ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά στην ζωή μας.
Πρακτικά: υπάρχει δυσκολία στην αυτοσυγκέντρωση, αλλαγές στον ύπνο, στο φαγητό, στην σεξουαλική διάθεση, μας τρομάζει το άγνωστο ακόμα και αν είναι θετικό, αντιδρούμε σε οτιδήποτε καινούργιο και θέλουμε να πάμε πίσω στην παλιά γνώριμη ισορροπία (όπως την νομίζαμε τουλάχιστον).
Τα σημάδια αυτά σε αρχικό στάδιο δεν είναι πολύ δύσκολα ή πολύ οδυνηρά.

Δεύτερο στάδιο: αν δεν αντιληφθούμε τα σημάδια ή τα παραβλέψουμε και δεν κάνουμε τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις, τότε τα γεγονότα που θα έρθουν θα είναι πιό έντονα και πιό δυσάρεστα.
Σε προσωπικό επίπεδο αυτό εξαρτάται από τον τομέα που εμφανίζεται η δυσκολία στον καθένα.
Σε κοινωνικό επίπεδο συμβαίνουν γεγονότα που στο άκουσμά τους είναι δυσάρεστα για όλους και οι περισσότεροι αισθάνονται κάποια συμπόνια. Στην πορεία όμως, αν το γεγονός δεν τους αφορά άμεσα, το ξεχνούν. Συνειδητά ή ασυνείδητα σκέφτονται "αυτο είναι θέμα του άλλου, ας θρηνήσει αυτός, εγώ δεν έπαθα και τίποτα".

Τρίτο στάδιο: αν δεν γίνουν και πάλι οι απαραίτητες αλλαγές, τότε συμβαίνει ένα γεγονός που μπορεί να αφορά μερικούς, αλλά οι επιπτώσεις του αφορούν πολύ περισσότερους.
Τότε κάτι αρχίζει να αγγίζει κάπως και τους ... αδιάφορους.

Τέταρτο στάδιο: αν και πάλι δεν γίνουν αλλαγές στο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς των ανθρώπων, τότε θα συμβούν ακόμα πιό δυσάρεστα γεγονότα, ώστε να καταλάβουν και όσοι ... δεν καταλάβαιναν με άλλο τρόπο.
Αυτό το στάδιο θα επαναλαμβάνεται με όλο και πιό οδυνηρά γεγονότα, μέχρι να επιτευχθεί η ζητούμενη αλλαγή για την τρέχουσα χρονική περίοδο εξέλιξης της ανθρωπότητας.

Γι' αυτό πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο ... και από σοκ σε σοκ.

Αυτή η Συμπαντική Νομοτέλεια εννοείται ότι ΔΕΝ είναι μία τιμωρητική διαδικασία, απλώς είναι ο ΜΟΝΟΣ τρόπος για να εξελιχθούν τα άτομα και η ανθρωπότητα, όταν ΔΕΝ υπάρχει άλλος τρόπος για να γίνει αυτό.

Μόνον όταν αντιδρούμε στην αλλαγή η αλλαγή γίνεται επώδυνη.
Η μειοψηφία που επιλέγει την 4η περίπτωση αλλαγής είναι οι καλύτερα προσαρμοσμένοι με τις λιγότερο οδυνηρές εμπειρίες.

Η συμπόνια προς τους αναξιοπαθούντες / πληγέντες είναι σίγουρα κάτι θετικό, αλλά αν δεν υπάρχει αλλαγή σκέψης - νοοτροπίας - συμπεριφοράς - δράσης, δεν αρκεί.

Η συμπόνια για τον πόνο δεν μειώνει καθόλου τον πόνο.
Μπορεί να βοηθήσει τον άνθρωπο ώστε να υπομένει το κακό, αλλά το κακό παραμένει.
Όσκαρ Ουάιλντ

Η αιτία όλων των δεινών των ανθρώπων είναι ότι δεν είναι σε θέση να εφαρμόσουν σωστά τις ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ πάνω σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.
Επίκτητος

Η γνώση αυτής της αλάνθαστης και πάντα επαληθεύσιμης Συμπαντικής Νομοτέλειας βοηθάει να γίνουν τα πράγματα κάπως πιό εύκολα και λιγότερο οδυνηρά για όλους, αρκεί να την λάβουμε υπ όψιν μας και κυρίως να την σεβαστούμε μέσω των πράξεών μας.

* στις αναρτήσεις που έγιναν στον παρόντα ιστότοπο το τελευταίο 12μηνο έχουν γίνει προειδοποιητικές αναφορές για το τί θα επακολουθούσε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή

Συμπαντικά, η κατάσταση του θεατή περιέχει τέσσερα στάδια ως Συμπαντική Νομοτέλεια.

Παθητικότητα: ο άνθρωπος σχεδόν άβουλα εστιάζει στο να ικανοποιήσει τα θέλω των άλλων. Έτσι γίνεται εχθρός του εαυτού του.

Προδοσία (με την ευρεία έννοια): μένουν τα πιστεύω μας και τα επιδιωκόμενά μας απραγματοποίητα. Αισθανόμαστε σαν να μας προδίδει η ίδια η ζωή και οι συμμετέχοντες σε αυτήν.

Αμφιβολία: δεν έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν.

Σύγχυση: σύγχυση χρόνου, νοητική σύγχυση, αποπροσανατολισμός, θολούρα του νου.

Τα ανωτέρω ισχύουν σε προσωπικές σχέσεις, αλλα επεκτείνονται και σε κοινωνίες και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Επειδή ειναι Συμπαντική Νομοτέλεια, αν "πατήσεις" το πρώτο σκαλοπάτι, αυτόματα ακολουθούν και τα άλλα τρία (εκτός αν συνειδητοποιηθείς και διακόψεις την αλληλουχία).
Δεν έχει σημασία αν το αρχικό στάδιο της παθητικότητας είναι κατ' επιλογήν ή έξωθεν επιβεβλημένο (δικαίως ή αδίκως). Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν έτσι κι αλλιώς.

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται στην κατάσταση του θεατή, είναι πλήρως ταυτισμένος με την οπτική γωνία του εγώ του. Ενός εγώ ανασφαλούς, αγχώδους και φοβισμένου λόγω της ρευστότητας και ... σαθρότητας της φαινομενικότητας του υλικού κόσμου.

Τί ακολουθεί μετά;

Το μόνο φυσικό επακόλουθο είναι η ταύτιση με το ατομικό συμφέρον του εγώ. 
Μετά το τέταρτο στάδιο, της σύγχυσης του θεατή, το "παραζαλισμένο" μυαλό του ατόμου θεωρει ότι ο μόνος τρόπος για να σωθεί είναι να νοιάζεται και να προστατεύει πολύ το εγώ του, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς του στους άλλους. Προσπαθεί να πιαστεί μόνον από αυτό.

Αυτό που δεν καταλαβαίνει όμως είναι ότι η ταύτιση με το στενό ατομικό του συμφέρον είναι εξαιρετικά κοντόφθαλμη.
Βλέπει μόνον το δεντράκι του και αδιαφορεί για το δάσος στο οποίο ανήκει. Αδυνατεί να δει ότι η αδιαφορία του για την καταστροφή του δάσους θα του στοιχίσει στο τέλος και την δική του καταστροφή.
Είναι ακριβώς το "σκεπτικό" των καρκινικών κυττάρων: αποκόπτονται από την συνεργασία με τα υπόλοιπα κύτταρα, θέλουν να επεκταθούν καταστρέφοντας και τα υγιή κύτταρα, αλλά λόγω "κοντόφθαλμης οπτικής" δεν καταλαβαίνουν ότι αν επικρατήσουν και καταστραφεί ο οργανισμός, θα καταστραφούν και τα ίδια.

Μία κυβέρνηση που έχει την πολιτική να ληστέψει τον Πήτερ για να πληρώσει τον Πωλ, μπορεί και βασίζεται στην υποστήριξη του Πωλ.

Μπέρναρντ Σω

Στο τέλος όμως θα καταστραφεί και ο Πήτερ και ο Πωλ.

Τί ακολουθεί μετά;

Η φύση και η ιστορία επαληθεύει ότι κάθε κατάσταση όταν φτάσει σε υπερβολή, αυτοκαταστρέφεται λόγω της αλαζονείας που προκαλεί η ψευδαίσθηση της δύναμης της υπερβολής.

Ἅπαξ γάρ ἐξουσία, ἰσχύν λαβοῦσα, οὐδέν του οἰκείου συμφέροντος κρίνει λυσιτελέστερον.
(κάθε εξουσία όταν γίνει ισχυρή, δεν θεωρεί τίποτα πιό σκόπιμο από το δικό της συμφέρον)
Μένανδρος

Και μετά τί;

Όταν η υπερβολή φτάσει στην μέγιστη έξαρσή της, τότε η κατάσταση γυρίζει στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση.
Αυτό είναι ύψιστος Συμπαντικός Νόμος που επαληθεύεται στα πάντα.

Η αντίθετη κατεύθυνση της υπερβολικής ταύτισης με το ατομικό συμφέρον του εγώ είναι η υγιής έκφραση της ατομικότητάς μας με ταυτόχρονο ενδιαφέρον και νοιάξιμο για το καλό του συνόλου στο οποίο ανήκουμε.
Είναι υπέροχο να νοιάζεσαι για το ατομικό σου συμφέρον, αλλά μόνον αν αυτό δεν αποβαίνει εις βάρος του συνόλου και μάλιστα το ωφελεί.

Έχουμε μέλλον ως ανθρωπότητα για να φτάσουμε εκεί.
Στις μέρες που διανύουμε, αφού έχουμε περάσει και τα τέσσερα στάδια της κατάστασης του θεατή, βρισκόμαστε πλέον στην ταύτιση με το ατομικό συμφέρον, χωρίς όμως να έχουμε φτάσει ακόμη στην μέγιστη έξαρση.

Ως ανθρωπότητα πορευόμαστε έτσι.
Ως άτομα όμως, μπορούμε να ακολουθήσουμε μία λιγότερο οδυνηρή πορεία με περισσότερη επίγνωση και συνειδητοποίηση των πράξεών μας και των επιπτώσεών τους στους άλλους.
Αυτό θα ωφελήσει πρώτα απ' όλα εμάς τους ίδιους και ακολούθως το σύνολο.

Ο δρόμος της σωτηρίας είναι πάντα προσωπικός και μετά επεκτείνεται προς το κοινό καλό.

Με το ένα χέρι να αγγίζεις τ' άστρα και με το άλλο να ανακατεύεις την λάσπη.
Μιχάλης Δερτούζος

Η χρυσή εποχή είναι μπροστά μας, όχι πίσω μας.
Σαίξπηρ

Το πόσο αργούμε βέβαια για να φτάσουμε στην (συλλογική) "χρυσή εποχή" εξαρτάται από το πόσο ακόμα θα χάνονται οι αρετές μας μέσα στο ατομικό μας συμφέρον...

Καλό μας θερινό ηλιοστάσιο!!!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή.

Ζούμε σε εποχή που αξιολογούμαστε ως ανθρωπότητα αν στην διάρκεια προηγούμενων δεκαετιών χτίσαμε την συνειδητότητά μας σε πέτρα ή σε άμμο.
Ό,τι χτίστηκε σε πέτρα θα διατηρηθεί και ό,τι χτίστηκε σε άμμο θα γκρεμιστεί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.
Το χτισμένο σε άμμο δεν το στηρίζει πιά η ενέργεια των καιρών μας. Έτσι από ορατή, υλοποιημένη και σταθεροποιημένη μορφή στην ζωή μας θα μετατραπεί σε "μη ον", δηλαδή ανύπαρκτο. Δεν θα έχει επαρκή ενέργεια για να το τροφοδοτεί, ώστε να υπάρχει στην ζωή μας ως πρόσωπο ή κατάσταση.

Αυτό ισχύει για καταστάσεις και άτομα στην προσωπική ζωή του καθενός, για επιχειρήσεις / οργανισμούς, για πόλεις, για χώρες, για ηπείρους και για όλη την ανθρωπότητα.

Χτίζω σε πέτρα την συνειδητότητά μου αν:

• έχω ως κίνητρο κάθε πράξης μου (λιγότερο ή περισσότερο σημαντικής) κάθε στιγμή μέσα στην καθημερινότητά μου το να λειτουργώ ωφέλιμα για όλους τους συμμετέχοντες και κατ' επέκταση για τους συνανθρώπους μου. Πρώτα για τους γνωστούς και μετά για τους ... αγνώστους
• το ατομικό μου συμφέρον ταυτίζεται με την ηρεμία, γαλήνη, χαρά και με ό,τι συνεισφέρει στην εξέλιξη της ψυχής μου, όπως θα ήθελα να την βιώσω στο σύντομο (μερικές δεκαετίες) πέρασμά μου από το γήινο πεδίο
• υπηρετώ την ανθρωπότητα υπηρετώντας την αλήθεια με απλότητα.
  Νοιάζομαι αν το ατομικό μου συμφέρον βρίσκεται σε ισορροπία με το πολλαπλό, δηλαδή το κοινό όφελος. Αν αυτή η ισορροπία χαλάει, δεν επιλέγω την πράξη.

Χτίζω σε άμμο την συνειδητότητά μου αν:

• έχω ως κίνητρο κάθε πράξης μου μόνο ό,τι θεωρώ χρήσιμο για το Εγώ μου και ό,τι θεωρώ "κτήμα" μου (ανθρώπους, αντικείμενα κλπ)
• το ατομικό μου συμφέρον ταυτίζεται μόνο με το βραχυπρόθεσμο "κέρδος" μου, αδιαφορώντας αν αυτό βλάπτει άλλους ανθρώπους
• χαλάω την ισορροπία ατομικού-πολλαπλού και νοιάζομαι πρωτίστως για το τί θα "αρπάξει" το Εγώ μου

Η ενέργεια μπορεί να στήριζε για μεγάλο χρονικό διάστημα όσους έχτιζαν σε άμμο, διότι υπήρχαν πολλοί που συνεισέφεραν στην στήριξη αυτής της ενέργειας με τις πράξεις τους.
Μπαίνουμε όμως, αργά αλλά σταθερά, σε χρόνους που μόνον ό,τι χτίστηκε σε πέτρα θα διατηρηθεί και αυτό θα φανεί υλοποιημένο στους ... μελλούμενους καιρούς.

Η μεγάλη "παγίδα" είναι η ψευδαίσθηση ότι πολλοί μπορεί να νομίζουν ότι έχτιζαν σε πέτρα, διότι έλεγαν ωραίες θεωρίες και αισθανόντουσαν ... εξυψωμένοι.

Η αιώνια Συμπαντική Αλήθεια όμως λέει ότι μόνο οι πράξεις μας στην καθημερινότητα ρυθμίζουν σε τί χτίζουμε την συνειδητότητά μας.
Τα λόγια και οι θεωρίες δεν έχουν καμμία σημασία, απλώς είναι "έπεα πτερόεντα" για να βαυκαλίζεται και να τέρπεται το Εγώ μας.

• όσοι έχτιζαν σε πέτρα, ας συνεχίσουν. Είναι στέρεο το οικοδόμημά τους
• όσοι έχτιζαν σε άμμο, ας μην θρηνούν πάνω στα ερείπια. Είναι η ευκαιρία για ένα καινούργιο χτίσιμο, πιό υγιές

Μετά από μία κακή σοδειά πρέπει αμέσως να οργώσεις.
Σενέκας

Η υγιής δυσαρέσκεια είναι προάγγελος προόδου.
Γκάντι

Εὖ σοι τὸ μέλλον ἔξει· ἂν τὸ παρὸν εὖ τιθῆς
(το μέλλον σου θα είναι καλό, αν τακτοποιήσεις καλά το παρόν)
Ισοκράτης

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ!!!

Σημείωση: η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνον αν είναι εμφανής η πηγή