Η εξελιξη των ψυχων στο γηινο πεδιο ειναι σπειροειδης (κυκλοι που ανεβαινουν προς τα επανω) και οχι ευθυγραμμη (μπηκα σε εναν δρομο και αν ειναι στραβος θα βγαλω ολη μου την ζωη εκει μεσα).

Στην πορεια αυτης της εξελικτικης διαδικασιας ΔΕΝ ειναι ολα ... ροδινα.
Μπορει να συμβουν και καπως δυσκολα ή δυσαρεστα γεγονοτα για πολλους και διαφορετικους λογους, 
π.χ.
 - βρισκονται προκαθορισμενες καποιες δυσκολιες μεσα στο λογισμικο της ψυχης (οταν φτιαχνει το σχεδιο της πριν την ενσαρκωση), διοτι μεσα απο την διαχειριση αυτων των δυσκολιων η ψυχη εχει την δυνατοτητα να κανει συνειδητοποιησεις, να αλλαξει τροπο αντιληψης των πραγματων και να ωφεληθει στην συνεχεια απο αυτο (με πιο ευκολο τροπο μαλλον δεν ... θα μαθαινε).

 - οι ανθρωποι δημιουργουν μονοι τους δυσκολιες εξ αιτιας λανθασμενου τροπου σκεψης, διοτι αυτο ξερουν ... αυτο κανουν (πολυ συνηθισμενο φαινομενο στην γη).

 - σε οποιο επιπεδο εξελιξης συνειδητοτητας και να βρισκεται καποιος, παντα υπαρχει κατι νεο να μαθει και να βελτιωσει.
Το "γνωριζω αρκετα, αρα ειμαι «πεφωτισμενος» και ... τελος", ΔΕΝ υπαρχει στην γη.
Ομως για να ανεβεις απο εναν οροφο σε αλλο, περνας απο ... τσιμεντο και εκει μπορει να "κολλησεις", διοτι αυτο το τσιμεντο περιεχει την διαχειριση δυσκολων γεγονοτων.
ΔΕΝ σημαινει οτι εισαι σε λαθος δρομο, απλως ειναι αναποφευκτο μερος της διαδικασιας της εξελιξης.

 - Οπως επιδιωκουμε να ανεβουμε σε κυκλο ανωτερο απο τον προηγουμενη στην εξελικτικη σπειρα, υπαρχουν και καποια "τεστ" απο τον πνευματικο κοσμο, παντα μεσω γεγονοτων, για να εξεταστουμε αν εχουμε βιωματικα συνειδητοποιησει τα πραγματα ή εχουμε μεινει μονο στην ... θεωρια.
Κατα την διαρκεια αυτων των "τεστ" μπορει να συμβουν εξαιρετικα δυσκολες καταστασεις στην τρεχουσα φαση της ζωης μας.

Απο αυτα τα λιγα παραδειγματα καταλαβαινουμε οτι μπορει να εχουμε δυσκολιες, διοτι τις δημιουργουμε μονοι μας εξ αιτιας λανθασμενου τροπου σκεψης ή διοτι ειναι απαραιτητο να περασουμε απο εκει, ειναι μερος της διαδρομης μας.
Δεν μπορουμε να αποφυγουμε στην γη το ανακατεμα του "καλου" και του "κακου" ή του "ευχαριστου" και "δυσαρεστου".
Αν ομως ειμαστε στον καταλληλο για εμας δρομο, θα φτασουμε στον προορισμο μας εστω και κουτσαινοντας ...
Η μεγαλη παγιδα ειναι μηπως τρεχουμε σε λαθος δρομο, που εμεις νομιζουμε σωστο.

Τα ιδια τα γεγονοτα της ζωης και οι συνεπειες του τροπου διαχειρισης τους εκ μερους μας, μας στελνουν σημαδια για το αν ειμαστε συντονισμενοι με τον αληθινο δρομο της ψυχης μας σε αυτην την ενσαρκωση.
 Με ανοικτο μυαλο θα τα δουμε και θα προσαρμοσουμε την δραση μας, αλλιως γι' αλλου κινησαμε και αλλου θα βρεθουμε ... (οχι και τοσο ευχαριστα).

Οπως αναφερει ο Χεμινγουει (Νομπελ λογοτεχνιας 1954) : η ζωη δεν ειναι δυσκολη οταν δεν εχεις τιποτα να μαθεις!!!
 

Η επιθυμια του ανθρωπου να γνωριζει το μελλον ειναι συμφυτη με την ανθρωπινη φυση, αρκει το μελλον να ειναι ... οπως το θελει.

Αν ομως το μελλον επιφυλλασσει δυσαρεστες εκπληξεις και ο ανθρωπος το ξερει απο πριν, η αναμονη της δυσκολιας "σκοτωνει" την ψυχη περισσοτερο απο την ιδια την δυσκολια (οταν ερθει).
Το αποτελεσμα ειναι να εξασθενει ψυχολογικα, να μεγενθυνει τις δυσκολιες θεωρωντας οτι θα συμβει η χειροτερη πιθανη εκδοχη και να χανει την δημιουργικοτητα και το βιωμα του παροντος.

Μια γενικη ματια στο μελλον (με καθαρα επιστημονικο τροπο) για προετοιμασια πιθανης παροδικης δυσκολιας θα μπορουσε να ειναι ωφελιμη ως προετοιμασια, αρκει ο ανθρωπος να αξιοποιησει την πληροφορια επικοδομητικα, κατι οχι και τοσο ... ευκολο, αν ο αποδεκτης δεν εχει το αντιστοιχο επιπεδο συνειδητοτητας.

Η ενδεδειγμενη σταση για ολους μας ομως ειναι να ζω και να δημιουργω απολαμβανοντας το παρον με τον καλυτερο δυνατο τροπο και να εχω μεσα μου την πεποιθηση πως ο,τι και να φερει το μελλον, θα εχω παντα την ΔΥΝΑΜΗ και την ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ για να αντεπεξελθω σε ολες τις αντιξοοτητες, διοτι το σχεδιο ψυχης μας περιλαμβανει ΜΟΝΟN εκεινες τις δυσκολιες που εχουμε και τα αντιστοιχα εφοδια για να τις διαχειριστουμε!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Το χρονικο διαστημα απο 21/12 (χειμερινο ηλιοστασιο) εως 21/3 (εαρινη ισημερια) συμβολιζει απο αρχαιοτατων χρονων τον Ιερο πολεμο που κανουν οι ανθρωπινες ψυχες κατα των παθων (ψευτικες δοξασιες, πεποιθησεις, παρανοησεις, προκαταληψεις κλπ), που τις εμποδιζουν να ερθουν σε επαφη με την αληθεια του Πνευματικου τους Εαυτου. 

Η αναζητηση της πνευματικης προοδου και η ... φωτιση δεν ειναι ομως δρομος στρωμενος με ροδοπεταλα.
Υπαρχουν πολλα κρυμμενα "σκοτεινα" μερη μεσα μας, που δινουν και αυτα την μαχη τους για να επωφεληθουν.
Ειναι ισχυροι αντιπαλοι, μην τους περιφρονουμε.

Ενδεικτικα:
 - καλοσυνη, φιλανθρωπια, προσφορα, βοηθεια προς τους αλλους, κλπ
 Το κρυφο παθος (που χρειαζεται να καταπολεμηθει) μπορει να ειναι το να δειξω ποσο ... καλος ανθρωπος ειμαι για να κολακευτει το εγω μου απο τα καλα λογια των αλλων, να αισθανομαι ανωτερος επειδη μπορω να βοηθαω αυτους τους "καημενους" τους κατωτερους, να προσδοκω στην εξαρτηση των αλλων απο εμενα, να θελω να δειξω ποσο "εξυψωμενη" οντοτητα ειμαι και ... ουκ εσται τελος στα κρυφα κινητρα των πραξεων μου.

 - μενω σε μια σχεση, που τα σημαδια μεσω γεγονοτων μου δειχνουν οτι ειναι εντελως ακαταλληλη  εως ... καταστροφικη για εμενα, με το προσχημα οτι λυπαμαι να αφησω τον "καημενο" τον αλλον που υποτιθεται οτι με αγαπαει (τι θα απογινει ο ανθρωπος) ή λογω παιδιων που πιθανον να υπαρχουν, κλπ
Το κρυφο παθος ειναι η ικανοποιηση της ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ οτι θα δυσκολευτω να βρω αλλο ατομο (ολοι ...  ιδιοι/ες ειναι, που να ξαναξεκιναω τωρα; ), οτι κατα βαθος νομιζω οτι δεν αξιζω κατι καλυτερο και ο φοβος για το αγνωστο.

 - θεωρω αυθαιρετα οτι προοριζομαι να σωσω τους αλλους μεσω των δικων μου "εκπληκτικων" ιδιοτητων και ικανοτητων.
Το κρυφο παθος ειναι η υψιστη αλαζονεια οτι εγω ειμαι πιο εξελιγμενο ατομο απο τους αλλους (κατι σαν ... πεφωτισμενη δεσποτεια) και αυτο μου δινει το δικαιωμα να παρεμβαινω στα σχεδια των αλλων ψυχων, χωρις να γνωριζω στην πραγματικοτητα τι ειναι ωφελιμο γι΄αυτες. 

 - θεωρω οτι η δικη μου θεωρια - κοσμοαντιληψη και ο δικος μου τροπος ζωης ειναι ο ... σωστοτερος, απορριπτοντας οτιδηποτε αλλο.
Εδω εχω πιασει ... ταβανι στην ακραια επαρση και εχω κλεισει εντελως τον δρομο προς οποιαδηποτε καθοδηγηση απο το Πνευμα (αφου εχω βρει την ... τελειοτητα).

Γνωστη παροιμια αναφερει:
ο διαβολος (με την εννοια της αρνητικης ενεργειας) δεν στενοχωριεται οταν κανουμε καλες πραξεις, μεχρι να δει το κινητρο μας.
Αν το κινητρο ειναι η ικανοποιηση των παθων του εγω μας, μαλλον το δικο του "παιγνιδι" παιζουμε...

Το να παριστανουμε κατι που δεν ειμαστε προσποιουμενοι, αφηνει μια ... θολουρα και συγχυση στην ενεργεια μας και τελικα δεν πειθουμε.
Γρηγορα η ... αργα οι αλλοι αντιλαμβανονται οτι κατι δεν παει καλα με εμας, εστω και αν δεν εχουν καταλαβει ακριβως τι ειναι αυτο.

ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ!!!
Η ευκαιρια για τον "αγωνα τον καλο" ειναι εδω και μας  περιμενει ...

Καθε επιλογη που κανει ενας ανθρωπος ειναι παντα η λιγοτερο οδυνηρη γι΄αυτον, ανεξαρτητα απο τι νομιζουμε εμεις.
Εμεις μπορει να βλεπουμε ξεκαθαρα ως εξωτερικοι παρατηρητες οτι ο αλλος κανει ακαταλληλες επιλογες σε οποιονδηποτε τομεα της ζωης του.
Ομως οι ανθρωποι λειτουργουν συνηθως με την αληθεια ΤΟΥΣ και οχι με την αντικειμενικη πραγματικοτητα.
Αν εκφερουμε κρισεις και αποψεις χωρις προσοχη και ο συνομιλητης μας δεν ειναι ετοιμος να αντιμετωπισει αυτην την ... πραγματικοτητα που του υποδεικνυουμε, το βιωνει κυριως ως απορριψη των σκεψεων και των θεσεων του, παρα ως ειλικρινη προθεση εκ μερους μας να συνεισφερουμε στην επιλυση των θεματων του.
Πιο πιθανο ειναι να προκυψει ενταση στην σχεση μας μαζι του και να πληγωθει, παρα να ... διορθωθει.

Αυτο συμβαινει διοτι καθε ψυχη βαθια μεσα της γνωριζει την αληθεια, αλλα προσωπικες αδυναμιες, ανασφαλειες, ... ενα "βολεμα" του εγω σε ορατα δυσαρμονικες καταστασεις, την εμποδιζει να παρει αποφασεις ωφελιμες γι΄αυτην.

Η δικη μας ... αποτομη και τελικα αστοχη παρεμβαση απλως θα βγαλει τις αδυναμιες στην επιφανεια, θα "γκρεμισει" το εσωτερικο οικοδομημα του αλλου, χωρις ομως ο αλλος να εχει την δυνατοτητα να το ξανακτισει στην τρεχουσα φαση (τουλαχιστον).
Η προθεση μας καλη, το αποτελεσμα ... ανεπιτυχες (ο δρομος για την κολαση ειναι στρωμενος με καλες προθεσεις...)

ΑΡΑ

κανουμε μικρες και διακριτικες νυξεις εκφραζοντας τις αποψεις μας και αν δεν υπαρχει δεκτικοτητα, σταματαμε.
Οταν ο αλλος ειναι ετοιμος να αντιμετωπισει την πραγματικοτητα και να διαχειριστει τις αδυναμιες του, θα βρει τροπο να το κανει.
Τοτε, αν ζητησει βοηθεια, του την προσφερουμε.
Αλλιως οι σχεσεις μας διαταρασσονται και ... φυλλορροουν και εμεις μενουμε με την απορια του ΓΙΑΤΙ;
Αφηστε που υπαρχει και η πιθανοτητα να εχουμε εμεις τις λαθος αποψεις και ο αλλος τις σωστες, για λογους που αγνοουμε στο παρον, αλλα θα φανουν στο ... μελλον!

Ο σεβασμος στις προσωπικες αδυναμιες και στο προσωπικο χρονικο διαστημα που χρειαζεται ο καθενας για να τις επεξεργαστει, εστω και αν ολα αυτα μας φαινονται ... εξοργιστικα, ειναι Αληθινη Αγαπη για τον αλλον και οχι οι ... εξυπνες παρεμβασεις μας!