Κοιμομουν και ονειρευτηκα οτι η ζωη ειναι χαρα.
Ξυπνησα και ειδα οτι ειναι χρεος.
Παλεψα και με εκπληξη ειδα οτι το χρεος ειναι η χαρα.
Ταγκορ (νομπελ λογοτεχνιας 1913)

Ζωη στο γηινο πεδιο χωρις αντιξοοτητες δεν υπαρχει.
Αρα ειναι υψιστη υποχρεωση για εμας να δωσουμε τον "αγωνα τον καλο" για να βγουμε νικητες σε αυτο, με οποιον τροπο μπορει ο καθενας.

Η μεγαλυτερη ομως υποχρεωση μας ειναι προς τον εαυτο μας, να λυνουμε τα θεματα μας με τον πιο απλο τροπο (οχι με τον πιο ... πολυπλοκο) και να εχουμε μεσα στην καθημερινοτητα ενα περισσευμα για να χαιρομαστε και να απολαμβανουμε τις μικρες ή μεγαλυτερες χαρές της ζωης, ανεξαρτητως ... εξωτερικων συνθηκων.
Μονο ενας "σοφος" μπορει να το καταφερει αυτο στο γηινο πεδιο, διοτι εσωτερικη σοφια δεν ειναι το ποσα βιβλια εχω διαβασει και ποσες γνωσεις υποτιθεται οτι εχω, αλλα το πως διαχειριζομαι την ζωη μου σε ο,τι και να προκυψει μεσα στην καθημερινοτητα.
Ο ανθρωπος που εκπληρωνει αυτην την βασικη του υποχρεωση απεναντι στον εαυτο του, ειναι ο μονος που μπορει να συλλειτουργει και να συνυπαρχει με τους αλλους με τροπο ουσιαστικο και ωφελιμο.
Οι αλλοι απλως νομιζουν οτι κατι προσφερουν, αλλα στην πραξη αυτα ειναι ωραιες θεωριες του ... μυαλου τους για να βαυκαλιζεται το εγω τους.

Οι φιλοι που νοιαζονται στ΄αληθεια για εμας, συμπεριφερονται με τροπο ωστε να μας το θυμιζουν.
Ομως οι "εχθροι" και οι δυσκολιες που αυτοι μας δημιουργουν, μας υποχρεωνουν να αξιοποιηασουμε το καλυτερο κομματι του εαυτου μας για να βρουμε λυσεις.
Αυτοι οι "εχθροι" μπορει να ειναι εξωτερικοι, αλλα κυριως εσωτερικοι (δικες μας αρνητικες σκεψεις, αρνητικα συναισθηματα,φοβιες, αγχη, ανασφαλειες, κλπ).
Μεσα απο τις αναποφευκτες αντιξοοτητες και τις δυσκολιες που δημιουργουνται, αφου πρωτα μπορει να τελματωσουμε και να βουλιαξουμε για καποιο χρονικο διαστημα, θα ερθει η στιγμη που θα πουμε στον εαυτο μας :
" ναι, στηριζομαι σε εμενα και προχωραω μπροστα "
" ναι , ηρθε η ωρα να βγω απο τον ... ταφο που εβαλα τον εαυτο μου, διοτι αισθανθηκα οτι η ζωη με πηρε απο κατω και δεν μπορω να σηκωσω κεφαλι"

Αυτη ειναι η δικη μας εσωτερικη και αληθινη Ανασταση και καθε εμποδιο που ξεπερναμε μας δινει το δωρο της πιστης στον εαυτο μας και στι θεϊκο κομματι μεσα μας και μας θυμιζει την ικανοτητα μας να αντεπεξερχομαστε σε δυσκολιες.
Μεσα απο αυτην την διαδικασια "χτιζουμε" τον αληθινο μας εαυτο, που τωρα πια, ειναι δυνατος και ετοιμος να ξεπερασει και αλλα εμποδια (αν χρειαστει).
Το Συμπαν ειναι πολυ τσιγκουνικο, για οποιον αρνειται τον εαυτο του (Ταγκορ).

Πολυτιμος συμμαχος μας σε αυτον τον δρομο ειναι το να μην χασουμε, ο,τι και να γινεται γυρω μας, το κεφι για την ιδια την ζωη (διαθεση).
Το "παιγνιδι" ειναι παντα στο χερι μας και αυτο ειναι η δυναμη μας!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονον αν ειναι εμφανης η πηγη

Η "κολαση" οπως και ο "παραδεισος" δεν ειναι καποιοι ... μακρινοι τοποι, αλλα εσωτερικες καταστασεις που δημιουργουμε εμεις στον εαυτο μας ή φαινεται οτι μας δημιουργουν οι αλλοι, και το τελικο βιωμα το ρυθμιζει παντα η δικη μας επεξεργασια των δεδομενων και η ανταποκριση μας σε αυτα.
Μερικα εξωτερικα γεγονοτα (καθολου ... σπανια ανεκαθεν και ειδικα τον τελευταιο καιρο) σε προσωπικο / κοινωνικο / παγκοσμιο επιπεδο δινουν πραγματι την εσωτερικη αισθηση οτι περναμε απο μια κολαση.

Το ερωτημα ειναι πώς βγαινεις απο αυτην;
Το σημειο "κλειδι" ειναι μονο ενα.

Αντιμετωπιζεις το θεμα ως θεατης ή ως παικτης;
Ολα ξεκινουν απο την εσωτερικη διαχειριση και επεκτεινονται στην εξωτερικη δραση.

  - Ο θεατης επιτρεπει στις συμπεριφορες και στα "θελω" των αλλων να ρυθμιζουν την ζωη ΤΟΥ, διεγειρονται μεσα του ... απειρα αρνητικα συναισθηματα, τον κατακυριευουν, χανει την δυνατοτητα αναλυτικης - λογικης σκεψης, με αποτελεσμα οι πραξεις του να ειναι οι ενεργειες ενος ... αφρονος και καταληγει να υπομενει ως ανημπορο θυμα.
Μεσα απο αυτα θετικο αποτελεσμα φυσικα και δεν προκυπτει και αυτο που μενει ειναι η αισθηση οτι μας προδωσε η ζωη η ιδια (οχι μονο συγκεκριμενα προσωπα), αμφιβολια για το αν αξιζει να εμπιστευεσαι τελικα οτιδηποτε και μια ... συγχιση γενικως.
Αυτος ειναι ο δρομος της ηττας.

 - Ο παικτης θα συνεχισει να προχωραει μεσα στην "κολαση", χωρις να αφηνεται στην παθητικοτητα.
Πως μπορει να γινει αυτο πραξη στην καθημερινοτητα;
Επιδιωκουμε να κραταμε εστω και με ... σπρωξιμο την διαθεση μας καλη, κανοντας εστω και μικρα απλα πραγματα που μας ευχαριστουν (παντα υπαρχουν), αρκει να ειμαστε σε καποια δραση.
Αυτο δεν ειναι κατι λιγο, διοτι προϋποθετει ενεργοποιηση ικανοτητων και οχι αδυναμιων.
Σιγα - σιγα παιρνουμε τα "πανω" μας και ειμαστε σε θεση να ενεργοποιησουμε και αλλα κομματια του εαυτου μας που περικλειουν περισσοτερες ικανοτητες.

Αν κανουμε εμεις το πρωτο βημα να μπουμε σε καποια δραση και να ξεφυγουμε απο το τελμα του θεατη, η ιδια η ζωη αποδεικνυει οτι αρχιζουν να συμβαινουν ευχαριστες εκπληξεις μεσω απροβλεπτων γεγονοτων και αυτο μας ενεργοποιει περισσοτερο.

Η "κολαση" τρεφεται απο το σταματημα μεσα σ΄αυτην.
Το κουραγιο να προχωρησουμε, να ειμαστε σε δραση, εστω και αν φαινονται ολα "μαυρα" γυρω μας, ειναι ο δρομος της εξοδου και καποτε (γρηγορα ή πιο αργα, αναλογα με το θεμα που διαχειριζομαστε) θα βγουμε απο αυτην.
Αυτος ειναι Συμπαντικος Νομος ασαλευτος και αιωνιος.
Μπορουμε να το φτιαξουμε και ως εικονα στο μυαλο μας, με μια "κολαση" γυρω μας σε χρωματα της επιλογης μας και εμεις να προχωραμε συνεχεια, απλως λεγοντας στον εαυτο μας "περπάτα - περπάτα - περπάτα".

Μεσα σε ολη αυτην την διαδικασια ειναι εξαιρετικα αξιολογο και σημαντικο να επιδιωξουμε να συνειδητοποιησουμε (χωρις κριτικη και ενοχες, διοτι ειναι χαμηλες δονησεις και ταλαιπωρουν την ψυχη) τις αιτιες των γεγονοτων που συμβαινουν στην ζωη μας και τα βιωνουμε ως "κολαση".
Και ... ΕΚΕΙ βρισκεται ο αληθινος θησαυρος ολης της καταστασης και το πραγματικα ενδιαφερον μερος της ολης υποθεσης.
Αυτου του ειδους οι συνειδητοποιησεις ειναι που μας οδηγουν τελικα στον "παραδεισο", εστω και αν χρειαστηκε να περασουμε μεσα απο την "κολαση" για να φτασουμε σε αυτον.

Τελικα ολα αξιζαν τον κοπο!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΗ!!!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονον αν ειναι εμφανης η πηγη.

Βρισκομαστε σε περιοδο μεγαλων αλλαγων και συνεχων απροβλεπτων γεγονοτων.
Το παγκοσμιο ετος 5 (2021) θα μας βαλει στο ... εντατικο τμημα εκμαθησης της διαχειρισης τους, δεν θα ... πληξουμε καθολου, διοτι η εναλλαγη γεγονοτων θα ειναι ιδιατερα εντονη.
Αυτο ειναι μια πραγματικοτητα.
Αν τα απροβλεπτα ειναι ευχαριστα (θα υπαρξουν και ...  αυτα), ειναι ευκολα καλοδεχουμενα!

Το θεμα ειναι τι κανουμε οταν τα απροβλεπτα δεν μας αρεσουν οταν εμφανιζονται.
Η απαντηση ειναι απλη (αν κατι δεν ειναι απλο, δεν ειναι ... Θεϊκο).

Καλουμαστε να ενεργοποιησουμε, να αξιοποιησουμε, να επαυξησουμε ή και να ... δημιουργησουμε ικανοτητες μεσω των οποιων ειχαμε ξεπερασει δυσκολιες στο παρελθον.
Κανενας δεν ζει μια ζωη στρωμενη με ροδοπεταλα, ανεξαρτητα αν το λογισμικο της ψυχης του ειναι πιο ευκολο ή πιο δυσκολο.
Αυτες οι ικανοτητες εξακολουθουν να υπαρχουν μεσα μας, δεν εξαφανιστηκαν, ασχετα αν ... αποκοιμηθηκαν σε πιο ευνοϊκες περιοδους της ζωης μας.
Η σκεψη οτι αλλοτε τα καταφεραμε σε δυσκολα σημεια καμπης της ζωης μας, λειτουργει πολυ ενισχυτικα κα εμψυχωτικα για να τα καταφερουμε και παλι σε ο,τι και αν επιφυλασσει το μελλον.
Αυτο προϋποθετει ομως ευελιξια, ελαστικοτητα, προσαρμοστικοτητα και υγιη αυτοελεγχο των κατωτερων συναισθηματων της ανασφαλειας, της ανησυχιας, του υπερβολικου αγχους, της αβεβαιοτητας και βεβαιως της μεγαλης μαστιγας του φοβου.
Αυτες οι αρνητικες καταστασεις ενεργοποιουν στο επακρον αδυναμιες μας.

Ομως ο ανθρωπος λειτουργει μεσα απο δυο καταστασεις : ικανοτητα ή αδυναμια.
Η ευημερια μας ειναι δημιουργημα (δεν ειναι δεδομενη) και ως δημιουργημα χρειαζεται δημιουργο.
Η ευημερια ζητει απο εμας να δωσουμε, να προσφερουμε αφειδως καποιες απο τις ικανοτητες μας.

• ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ Η ΕΥΗΜΕΡΙΑ
• Τις αποδεχομαστε βεβαιως με μια εσωτερικη αγαπη, διοτι ειναι κομματια του εαυτου μας και του λογισμικου μας, αλλα ΔΕΝ τις ενεργοποιουμε

Ομως ικανοτητες εχουμε ολοι (ισως οχι τις ιδιες), αλλιως δεν θα ειχαμε επιζησει μεχρι τωρα στις ... φουρτουνες του παρελθοντος.

Αυτες τις ηδη υπαρχουσες ικανοτητες καλουμαστε να βγαλουμε παλι στην επιφανεια και "εν αναγκη" να καλλιεργησουμε και αλλες.
Ακομα και αν στην αρχη αισθανομαστε οτι ... πιεζομαστε για την ενεργοποιηση των ικανοτητων μας, το αποτελεσμα μας ανταμειβει στο πολλαπλασιο.

• Απο ασημαντο αγωνα δεν προκυπτει μεγαλη δοξα (Σοφοκλης).

Εμας μας ενδιαφερει πρωτα απ΄ολα η δοξα της νικης της ψυχης, και η ικανοποιηση ηθικα - συναισθηματικα - υλικα ακολουθει παντα (Συμπαντικος Νομος αναλλοιωτος ... ανα τους αιωνες).

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ (οπως παντα)!

ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονον αν εναι εμφανης η πηγη.

Αναποφευκτο κομματι της ζωης στο γηινο πεδιο ειναι η επιλυση θεματων που συνεχως προκυπτουν.
Οσο και να επιθυμουμε να φτασουμε στην κατασταση που ολα θα ειναι ... ρυθμισμενα και τακτοποιημενα για να ... ξαποστασουμε και να ειμαστε εντελως ξεγνοιαστοι, βλεπουμε στην πραξη οτι αυτο ειναι αδυνατον.
Το γνωστο ρητο λεει : οταν εχεις ολες τις απαντησεις, η ζωη σου αλλαζει τις ερωτησεις.

 - Αρα το πρωτο βημα ειναι να αποδεχθουμε οτι η αλλαγη, η μεταβλητοτητα και η ρευστοτητα των καταστασεων ειναι μερος της ιδιας της ζωης και το να προσπαθουμε να το αποφυγουμε ειναι απλως τεραστια σπαταλη ενεργειας και εσωτερικης αναταραχης, με αποτελασμα την δικη μας εξουθενωση μονο και τιποτα αλλο.

 - Το δευτερο βημα ειναι να μπουμε σε καποια δραση, εστω και αν δεν κανουμε τις ... τελειες κινησεις.
Κανουμε κατι, αρκει να μην μενουμε για μεγαλο χρονικο διαστημα μεσα σε μια δυσαρεστη κατασταση, διοτι αυτο φθειρει πολυ την ψυχη.

• Αν οι κινησεις μας ειναι οι καταλληλοτερες για την επιλυση του θεματος, αυτο ειναι πολυ καλο για εμας.
• Ακομα ομως και αν κανουμε αδεξιες κινησεις, που δεν ειναι και οι πιο αποτελεσματικες, και αυτο βοηθαει πολυ, διοτι θα μας οδηγησει να βρουμε βημα - βημα την καλυτερη λυση.

Αυτο που ειναι εντελως καταστρεπτικο, ειναι το να μενουμε παθητικα καθηλωμενοι μεσα σε ανεπιλυτες δυσκολιες.
Δεν εχει ιδιαιτερη σημασια αν ειναι απλα πρακτικα θεματα αυτα που μας απασχολουν ή σοβαροτερα θεματα σχεσεων, οικονομικων, υγειας, κλπ.
Η παθητικοτητα και η αδρανεια στην αντιμετωπιση τους ειναι σχεδον ... εξισου βλαβερη για την εσωτερικη μας ηρεμια και τελικα για την υγεια μας.
Η παθητικοτητα οδηγει στην συγχυση, ενοχες για την ... μη επιλυση, πικριες και τελικα σε μια φοβισμενη σταση απεναντι στην ιδια την διαδικασια της ζωης.
Γινομαστε ατολμοι και φοβισμενοι και σε αλλους τομεις (εκτος απο τον ... επιμαχο) και αυτο ειναι η μεγαλη ηττα.
Ο φοβισμενος ανθρωπος δεν μπορει να λειτουργησει με απλη ορθολογιστικη σκεψη για να βρισκει λυσεις, διοτι ο φοβος νικαει το μυαλο.
Το τελικο "χτυπημα" ειναι οτι ο φοβισμενος ανθρωπος δεν ειναι συμπαθης (συνειδητα ή ασυνειδητα), λογω της χαμηλης δονησης του φοβου που τον διακατεχει και τελικα μενει επι της ουσιας μονος μεσα στο τελμα του φοβου του και με ... ανεπιλυτα τα θεματα του.

Η ΔΡΑΣΗ ομως, εστω και αδεξια, οδηγει σε δρομους πιο αποτελεσματικους, πιο ... φωτεινους ΚΑΙ με πολλους συνοδοιπορους!

Σημειωση : η αναδημοσιευση επιτρεπεται μονον αν ειναι εμφανης η πηγη.